پيامدهاي استيضاح ظريف
محمد كاظمي
دنياي سياست دنياي عجيبي است. در اين دنيا رويدادها و حوادثي رخ مي‌دهد كه بعضا يگانه هستند؛ گاهي بديهيات مورد انكار قرار مي‌گيرند و گاهي منهيات موافق طبع مي‌افتند! مديران موفق انكار مي‌شوند و مسوولان خنثي و بي‌عمل در همه جا، جاخوش مي‌كنند و هيچ كس كاري به كارشان ندارد. آقاي ظريف در تلاشي قابل تحسين و گسترده و آگاهانه و متدينانه به نمايندگي از جمهوري اسلامي طي 2 سال در برابر نمايندگان 6قدرت جهاني نشست و با همكاران جسور و باانگيزه‌اش يكي از چالش‌هاي بزرگ كشور را به سامان رساند. اركان نظام هم او را پشتيباني كردند تا حسن نيت ايران براي همه دنيا ثابت و بهانه از دست دشمنان ستانده شود. بايد قدر اين مدير كاربلد را دانست و عزيزش شمرد. او بدون اذن مسوولان نظام قدم از قدم برنداشته است و با حفظ عزت ايراني و چارچوب فعاليت‌هاي صلح‌طلبانه هسته‌اي وحدت اغيار عليه ايران را شكست. قطعنامه‌هاي ظالمانه شوراي امنيت سازمان ملل لغو شد و اگر بدعهدي و پيمان‌شكني امريكا نبود افزون بر جهان همه ايرانيان از عوايد برجام سود شايسته مي‌بردند. آقاي ظريف كاملا حق دارد از خواست روشن مردم و حاصل تلاش‌هاي خود و همكارانش دفاع كند و براي افكار عمومي روشن سازد كه چرا و چگونه از درون و برون با برجام مخالفت مي‌شود؟ اگر برجام راه بسياري از سوءاستفاده‌ها را بست و مي‌رفت تا امور اقتصادي را در جايگاه سالم و طبيعي خود قرار دهد، معلوم است كه عده‌اي با آن به مخالفت برمي‌خيزند و از همه امكانات خود براي برهم زدن لوازم آن استفاده كنند. لايحه مبارزه با پولشويي در واقع تقويت‌كننده برجام است و امريكا را براي فشار به ايران محدودتر مي‌كند. اشاره آقاي ظريف به پولشويان اشاره به واقعيتي است كه در اكثر كشورهاي جهان كم و بيش وجود دارد. راستي اگر قاچاق كالا و مواد مخدر در كشور ما وجود دارد و مسوولان مختلف به آن اذعان داشته‌اند و ...
خواستار برخورد با آنها مي‌شوند عاملان مربوطه چگونه از اين پول‌ها استفاده مي‌كنند؟ آيا راهي جز مجهول كردن منشأ اين پول‌ها دارند؟ چرا عده‌اي از اشاره به اين پول‌هاي كثيف برآشفته شده‌اند و گاهي به نوعي منكر وجود چنين پديده‌اي مي‌شوند؟ اگر در كشور ما چيزي به‌نام پولشويي وجود ندارد اساسا چرا قانون محكم و سختي براي مبارزه با آن به تصويب نمايندگان مجلس رسيده و مورد تاييد شوراي نگهبان هم قرار گرفته است؟ چرا در اين قانون علاوه بر تعبيه شوراي عالي مبارزه با پولشويي در ماده 11آن شعبي از دادگاه‌هاي عمومي در تهران و در صورت نياز در مراكز استان‌ها به‌امر رسيدگي به جرم پولشويي و جرايم مرتبط اختصاص مي‌يابد؟ آيا قانونگذار به امر عبث و بلاموضوعي پرداخته است؟ چگونه است كه در تقابل‌هاي سياسي برخي از افراد و جريان‌ها موضوعاتي تا به اين حد از وضوح را زيرسوال مي‌برند و حتي تا طرح استيضاح وزير خارجه هم پيش مي‌روند؟ استيضاح وزير امورخارجه كه طي 40 سال گذشته بي‌سابقه بوده است در صورت طرح در مجلس داراي چه پيامدهاي خسارت باري براي جمهوري اسلامي ايران خواهد بود؟ مطمئنا در چنين صورتي بيگانگان حداكثر استفاده را از آن خواهند برد و آن را نشانه تشتت در جبهه واحد ايران اسلامي قلمداد خواهند كرد. البته كاملا روشن است كه همكاران محترم در مجلس شوراي اسلامي به چنين طرحي راي نخواهند داد و افكار عمومي هم كاملا از آن تبري خواهند جست. آقاي ظريف در جامعه از محبوبيت بالايي برخوردار است و مردم او را به عنوان فرد خدومي كه تمام تلاش خود را براي ايجاد بسترهاي صلح و دوستي و رفاه و آسايش و امنيت به‌كار بسته، مي‌شناسند. اينكه رييس‌جمهور نامتعادل امريكا عهدشكني مي‌كند و از برجام خارج مي‌شود كوچك‌ترين لطمه‌اي به قدرداني مردم از او وارد نمي‌كند. در واقع استيضاح آقاي ظريف در هر صورت نفع شخصي وي را در بر دارد و حتي مخالفان دولت اذعان مي‌كنند كه قهرماني‌اش نزد مردم تثبيت خواهد شد. همكاران محترمي كه چنين طرحي را مطرح مي‌كنند بايد اميدوار باشند كه ايشان در دفاع از خود بسياري از ابهامات و ناگفته‌ها را مطرح نسازد و در واقع از خود و عملكردش دفاع نكند. چه اينكه در اين صورت مردم با حقايق بسيار آشنا خواهند شد و خون دل خوردن سرداران ديپلماسي كشور را خواهند فهميد. به جاي چنين طرح‌هايي مردم انتظار دارند كه از جلوداران مواجهه ديپلماسي با امريكا و اسراييل و آل‌سعود حمايت شود و سياست خارجي كشور تنها به وسيله مجري اصلي آن يعني وزارت امور خارجه پيگيري شود و تشنج‌زدايي از روابط بين الملل ايران توسط كاربلدان آن اعمال شود.