نخل طلاي افتخاري كن به يك زن مي‌رسد
بهار سرلك
فيلمساز تاثيرگذار «اگنس واردا» نخل طلاي افتخاري شصت‌وهشتمين جشنواره كن را دريافت خواهد كرد. در اين راستا او ردپاي «وودي آلن» (2002)، «كلينت ايستوود» (2009) و «برناردو برتولوچي» (2011) را دنبال مي‌كند.
به گزارش ورايتي، مسوولان جشنواره پس از اعلام اگنس واردا به عنوان دريافت‌كننده اين جايزه افتخاري، ماهيت اين جايزه را اين گونه توصيف كردند: «اين جايزه به كارگردانان بنامي اهدا مي‌شود كه كارنامه هنري‌شان به تاثيري جهاني دست يافته اما هرگز موفق به دريافت نخل طلاي جشنواره كن نشده‌اند.» واردا نخل طلاي افتخاري را بيست‌وچهار مه، شب اختتاميه جشنواره دريافت مي‌كند.
پس از اداي احترامي كه به واردا در جشنواره فيلم لوركانو 2014 شد و همچنين دريافت جايزه يك عمر دستاورد هنري از آكادمي فيلم اروپا در 27 دسامبر، اكنون نخل طلاي افتخاري جشنواره كن نيز به او اهدا خواهد شد.
واردا چهره‌اي شناخته‌شده است كه بيشتر حرفه‌اش را با موج نوي فرانسه در ارتباط مي‌دانيم اما در واقع حرفه‌اش را نيم‌دهه قبل از موج نوي فرانسه با فيلم
«La Pointe Courte » آغاز كرد كه در آن «فيليپ نوآره» و « سيلويا مونفور» ايفاي نقش كرده‌اند. در اعلاميه مطبوعاتي كه جشنواره منتشر كرده اينچنين آمده است: «با نگاهي به گذشته، هر موفقيتي كه سبب ايجاد موج نو مي‌شده را مي‌توان در اثري كه او در سال 1954 ساخت، كشف كرد.»
اين جشنواره او را عكاس، فيلمنامه‌نويس، بازيگر، كارگردان و هنرمند تجسمي و شخصيتي همه فن حريف خوانده است. واردا با فيلم «كلئو از 5 تا 7» (1961)، كه در جشنواره كن نمايش داده شد و جايزه منتقدان فرانسوي را از آن خود كرد، پله‌هاي ترقي را طي كرد. واردا بيش از 30 فيلم كوتاه، مستند و فيلم داستاني براي سينما و تلويزيون ساخته و همچنين نمايشگاه‌هاي عكس و هنر برپا كرده است.
واردا سال 1962 با «ژاك دمي»، فيلمساز فرانسوي، ازدواج كرد و بعد از مرگ همسرش، در سال 1990 فيلم Jacquot de Nantes را درباره زندگي و مرگ همسرش ساخت.
از ميان آثار برجسته واردا مي‌توان به «شيرها عشق مي‌ورزند (... و دروغ مي‌گويند)» (1968) و «Documenteur» (1981)، «يكي آواز مي‌خواند و يكي نه» (1976) اشاره كرد.
واردا براي ساخت فيلم «شادي» (1965) جايزه خرس نقره‌اي را از جشنواره فيلم برلين، براي «خانه به دوش» (1985) جايزه شير طلايي جشنواره ونيز، براي «خوشه‌چينان و من» (2000) جايزه فيلم اروپا و براي مستند «سواحل اگنس» جايزه سزار فرانسوي را از آن خود كرد.
همچنين موزه هنر لس‌آنجلس كاونتي نمايشگاهي با عنوان «اگنس واردا» در سال 2013 برپا كرد كه در واقع انعكاسي بود از دهه 60، زماني كه واردا در لس‌آنجلس زندگي مي‌كرده است. اين نمايشگاه شامل مجسمه، عكس و فيلم كوتاه مي‌شد.