درباره همايشي كه در خانه سينما و براي كودكان و ايدز برگزار شد
مثبت، خوشايند و اميدواركننده
حسن موسوي‌چلك
آسيب‌هاي اجتماعي در سال‌هاي اخير آنقدر افزايش پيدا كرده كه تبديل به يك نگراني همگاني و موضوعي حساس شده است. ابتلا به بيماري ايدز هم يكي از همين آسيب‌هاست. آسيبي كه از سال 65 تا امروز بيش از 30 هزار مورد مبتلابه آن در كشور شناسايي شده است و براساس تحقيقات، آمار واقعي اين آسيب چهار يا پنج برابر آمار رسمي و شناخته‌شده است. با توجه به اينكه الگوي ايدز هم در كشور تغيير كرده و خطرات اين تغيير بسيار بيشتر شده، مساله مهم پيشگيري و ايجاد حساسيت در جامعه است. مديران اجتماعي بايد از تمام ظرفيت‌ها براي پيشگيري و ايجاد حساسيت نسبت به اين بيماري در جامعه استفاده كنند و در اين ميان، بدون شك نقش رسانه‌ها، نقشي بسيار تاثيرگذار و مهم است. سينما يكي از فراگيرترين رسانه‌هاست و اهالي‌اش هم گروه مرجع عامي كه مي‌توانند از ظرفيت‌هاي خود در كمك به كاهش آسيب‌هاي اجتماعي و مواردي مثل اطلاع‌رساني درباره ايدز و پيشگيري نقش موثري ايفا كنند. هر حركتي چه مستقيم و چه غيرمستقيم و هر قدمي از سمت هنرمندان براي كمك به حل آسيب‌هاي اجتماعي، اتفاقي مثبت و تاثيرگذار است. هنرمندان چه با ساختن فيلم‌هايي درباره موضوعات و مشكلاتي از اين دست، چه از طريق صحبت كردن و هشدار دادن و چه برگزاري همايش‌هايي درباره اين موضوعات، تاثير بسيار زيادي در پيشگيري، اطلاع‌رساني و حتي مطالبه‌گري دارند. وقتي همايشي مانند همايش «كودكان، سينما، اچ آي وي، ايدز» برگزار مي‌شود و هنرمندان تصميم مي‌گيرند تا با حضور در اين همايش و صحبت درباره راه‌هاي فرهنگ‌سازي و پيشگيري صحبت كنند، قطعا اتفاق خوب و مثبتي رخ داده كه بايد آن را به فال نيك گرفت و دانست كه تاثيرات اين اتفاق هم در جامعه خودش را نشان مي‌دهد.
چنين پيشگامي و همراهي اجتماعي، مردمي كه نسبت به هنرمندان حساس هستند و خبرهاي آنها را دنبال مي‌كنند را وادار مي‌كند تا به مسائل و مواردي توجه كنند كه مي‌تواند به آنها نسبت به ويروس اچ‌آي‌وي و بيماري ايدز اطلاعات خوب و مفيدي دهد و راه‌هاي مراقبت و پيشگيري را در اختيار آنها بگذارد. از طرف ديگر توجه به كودكان‌و‌نوجوانان به عنوان نسلي كه براي آموزش و فرهنگ‌سازي مي‌توان بيشتر از هر قشر ديگري سرمايه‌گذاري كرد و اميدوار بود تا در آينده نتيجه قابل‌قبولي از اين سرمايه‌گذاري گرفت، اتفاق مثبت و خوشايند ديگري است كه با برگزاري اين همايش رخ داده و مي‌توان اميدوار بود كه سال‌هاي آينده، روند همكاري‌هاي اجتماعي هنرمندان به مسيري براي كاهش آسيب‌هاي اجتماعي منتهي شود. با تمام اينها بايد اميدوار باشيم كه هنرمندان ما تنها به برگزاري همين يك همايش قناعت نكنند و با پيگيري و تداوم چنين برنامه‌هاي مثبت و سازنده‌اي، ميزان تاثيرگذاري را بيشتر و بيشتر كنند.