نگوييم ناقص‌الخلقه، نگوييم معلول، نگوييم ناتوان
افراد داراي معلوليت بزرگ‌ترين اقليت ايران هستند اما حضورشان در فضاهاي شهري و شغلي چنان غيرملموس كه به سادگي فراموش‌شان مي‌كنيم. عدم دسترس‌پذيري و مناسب‌سازي فضاهاي شهري باعث شده اين اقليت بزرگ در فضاهاي تنگ خانه‌ها گرفتار شوند و فرصت‌هاي شغلي اندكي براي‌شان تدارك ديده شود. حتي در صورت داشتن شغل عموما آنها دستمزد كمتري دريافت مي‌كنند و با انواع آزارهاي كلامي مواجهند؛ مشابه آنچه چند سال پيش از زبان مسوولان بيان شد كه حضور يك معلم داراي معلوليت به روحيه دانش‌آموزان آسيب مي‌زند. 12 آذر روز جهاني افراد داراي معلوليت فرصتي براي پرداختن به اين مقوله است. كاربران توييتر فارسي هم به مناسبت اين روز هم از تجربه‌هاي‌شان گفتند و هم از حقوقي كه اجرايش به هزار اما و اگر وابسته است. آنچه مي‌خوانيد بخشي از اين پيام‌ها است:
«نگوييم ناقص‌الخلقه، نگوييم معلول، نگوييم ناتوان! بگوييم: آدم‌ها توانايي‌هاي متفاوت دارند»، «اگر فكر مي‌كنيد كه آخر چه كسي دلش مي‌آيد با يك زن داراي معلوليت خشونت كند بايد بگويم كه اشتباه مي‌كنيد. ما زنان معلول نه تنها با همه انواع خشونت كه باقي زنان تجربه مي‌كنند روبرو هستيم بلكه معلوليت ما به خشونت‌گران اجازه مي‌دهد كه اشكال تازه خشونت را اعمال كنند»، «براي مشكل پوست دخترم پيش دكتر سرشناس رفتيم. دكتر كه دخترم را ديد بي‌ربط به مشكل پوستي‌اش و فقط به دليل مشكل معلوليتش پرسيد: پيش خودتون نگهش مي‌داريد؟ برگشتيم خانه و من هنوز دارم اشك‌هاي مادرش را پاك مي‌كنم و دلداري‌اش ميدم»، «با كله كج و گردن خشك رفتم كلينيك آمپول بزنم. يه زنه با خنده ادام رو درآورده مي‌گه چرا اين‌جوري‌اي؟ مثلا اگه معلوليت بود و بهش مي‌گفتم مادرزاديه نمي‌مرد از خجالت؟»، «اولين كنفرانس ملي كودكان داراي معلوليت تموم شد. سمينارهاي پرمحتوا برگزار كردن درباره مسائل موجود و... اما برگزاركنندگان محترم غافل بودن كه غالب مخاطبين اين مراسم افراد داراي معلوليت هستن و هيچ سرويس بهداشتي مناسب‌سازي شده‌اي درمحل وجود نداشت! اين يعني اين همه هزينه و شعارهاي قشنگ هيچ»، «من معلوليت با درجه شديد دارم و اصلا خبر نداشتم بهم مستمري تعلق ميگيره با كد *4*123 و دادن كد مليم متوجه شدم يك سال هست بهزيستي بهم مستمري ميده در صورتي كه مددكار مي‌گفت چون ازدواج نكردي بهت نميدن. رفتم و ديدم تو بانك رفاه برام حساب باز شده و تمام پول سر جايش هست ممنونم ازتون»، «من نابينا هستم چند سال پيش براي زيبايي پوست به يك متخصص مشهور مراجعه كردم. روي صندلي كه نشستم شالم را كنار زدم و شروع كردم به گفتن از مشكلات پوستم. خانم دكتر درآمد كه: «از موقع تولد اينجوري هستي؟ گفتم بله ولي گمان نكنم تاثيري روي وضع پوستم داشته باشه. به نظرم درس خوبي گرفت» و «در سه حالت مي‌توانيد به يك نابينا كمك كنيد: 1- درخواست خودش، 2- پيشنهاد شما بدون اصرار و قبول فرد نابينا، 3- خطر جدي بالفعل (و نه بالقوه) او را تهديد مي‌كند. قرار داشتن پله يا چاله در مسير لزوما به اين معني نيست كه او قرار است سقوط كند چه بسا مسير را به دليل تردد روزانه از قبل مي‌شناسد.»