ميدان جنگي به نام تلويزيون
احمد طالبي‌نژاد
اخيرا در يك برنامه تلويزيوني كه بخشي از آن در فضاي مجازي منتشر شد و من هم ديدم، شاهد جدالي تند و تيز بين مجري و مهمان برنامه بوديم. توهين به اهل فرهنگ و هنر مقوله‌اي تازه و بديع در تلويزيون نيست. در برنامه «هفت»، مسعود فراستي بارها و بارها به فيلم‌ها و فيلمسازان توهين‌هاي شرم‌آوري روا داشته است؛ از جمله واژه سخيفي كه در مورد فيلم «جرم» مسعود كيميايي به كار برد، او به همراه بهروز افخمي بارها و بارها به فيلمسازاني كه فيلم‌هاي غيرمتعارف مي‌سازند، در همين برنامه توهين كردند. اما به مصداق آن ضرب المثل معروف كه «بهرام كه گور مي‌گرفتي همه عمر/ ديدي كه چگونه گور بهرام گرفت» از آن طرف شاهديم نسل جديدي از مجريان وارد اين دستگاه شده‌اند كه اصطلاحا «بچه پررو» هستند و حرمت سابقه و سن و سال براي‌شان مهم نيست و تنها قصد خودنمايي دارند. آنها با چنين برخوردهايي درصدد القاي شخصيت جسور از خود نزد مخاطبان هستند. در همين برنامه مورد اشاره طرز نشستن و برخورد مجري با مهمان بسيار نامناسب است و همين امر سبب شده با وجود درستي پرسش‌هايش در خصوص تاثيرگذاري برنامه «هفت»، تنها خشم مخاطب برانگيخته شود. به نظر مي‌رسد مجري جزو آن دسته از «بچه پرروهايي» باشد كه چند سالي است برنامه‌هاي تلويزيون را در ايام مختلف اعم از ماه رمضان و پس از آن قبضه كرده‌اند. (خوشبختانه چون تلويزيون نگاه نمي‌كنم با آنها هم به ندرت و تنها در صورتي كه كليپ آن برنامه‌ها در شبكه‌هاي اجتماعي به شكل گسترده پخش مي‌شود، مواجه شده‌ام) اين شيوه برخورد با مهمان يك برنامه تلويزيوني كه چه عرض كنم حتي با دشمن هم صحيح نيست.
گرچه من با مسعود فراستي با وجود سلام و عليك و دوستي از جنس همكاري، به لحاظ ديدگاه هيچ سنخيتي ندارم اما حاضر هم نيستم در يك رسانه عمومي مانند اين مجري وقيح رفتار كنم. چنين برخوردهايي در صورت شايع‌شدن تبديل به يك جريان در رسانه ملي براي جلب مخاطب مي‌شود و تلويزيون را به ميدان جنگ تبديل مي‌كند. در اين فضا يك مجري به جان يك پيشكسوت زن يا مرد مي‌افتد و با هتاكي و بي‌ادبي مي‌خواهد خود را مطرح كند. سال‌ها پيش يعني در دهه 70 و 80 جزو شركت‌كنندگان ثابت برنامه‌هاي سينمايي تلويزيون بودم، در آن دوره رسانه‌هاي مجازي گسترده نبودند و مردم تنها با تماشاي برنامه‌هاي تلويزيون درباره سينما آگاهي پيدا كرده و با آن ارتباط برقرار مي‌كردند. به قول دوستي در آن زمان هنوز مي‌شد كارشناس- ميهمان حرف خودش را بزند؛ اتفاقي كه در اين سال‌ها تقريبا غيرممكن است. خوشبختانه چند سالي است به تلويزيون نمي‌روم اما نگران دوستان عزيزي هستم كه خوش باورانه فكر مي‌كنند مي‌توان در اين رسانه، حرف حساب هم زد.
مسعود فراستي متاسفانه در سال‌هاي اخير با فحاشي و توهين به فيلمسازان و فيلم‌ها و همچنين ناديده گرفتن ارزش‌ها در مقابل ضدارزش‌ها را به عنوان يك رويه به كار مي‌برد. حال كسي پيدا شده كه به شيوه خودش نامناسب به او پاسخ داده است. درست است شيوه برخورد آن جوان مجري زننده است اما نبايد اين حقيقت را ناديده گرفت كه نتيجه و برآيند رفتار فراستي با فيلمسازان، او را با چنين وضعيتي مواجه كرده است.
در اين جور برنامه‌هاي مثلا جوان‌پسندانه، با در آوردن اداي تاك شوها، حاشيه‌ها نسبت به متن برجسته مي‌شود، خودنمايي مجري به جايي مي‌رسد كه مهمان به ناچار و از روي ناراحتي استوديو را ترك مي‌كند. متاسفانه شاهد بوديم پرسش‌هاي درستي با لحن بد مطرح شد، اينكه برنامه «هفت» با سينما چه كرده است؟ اما به خاطر برخورد توهين آميز مجري، فراستي پاسخي به اين پرسش نداد. «هفت» از روزي كه طراحي شد و فريدون جيراني بر مسند مجري‌گري‌اش نشست در پي ايجاد شلوغ بازي و فضاسازي الكي و دفاع از فيلم‌هاي بي‌ارزش و تخطئه سينماگران باارزش بوده است. تنها در دوران «محمود گبرلو» شاهد بوديم برخي فيلمسازان موجه به برنامه هم آمدند. اما رويكرد كلي برنامه «هفت» مثبت و فرهنگساز نبوده و نتوانسته است باعث رشد و بالندگي فرهنگ سينمايي شود.