وقتي از فيلم كوتاه ايراني حرف مي‌زنيم، از چه حرف مي‌زنيم؟
غزاله بداقي
فيلم كوتاه از آن مديوم‌هايي است كه پرداختن و توجه به آن در ايران نسبت به فيلم‌هاي بلند شبيه يك شوخي بزرگ است! سالانه بالغ بر 1300فيلم كوتاه در ايران ساخته مي‌شود و ما اگر طرفدار و دنبال‌كننده فيلم كوتاه باشيم نهايتا نام 30فيلم را به واسطه اقبال و تكرار در جدول برنامه جشنواره‌هاي فيلم كوتاه برگزار شونده در همان سال مي‌شنويم. در اين بين و از ميان همين 30، 40 نام هم فيلم‌هاي به اصطلاح خوب و قاعده‌مند كه زبان‌شان زبان سينما باشند و پس از گذر از چارچوب و قوانين فيلمسازي خوب از كار درآمده باشند با خوشبيني تمام تعدادشان به انگشتان دو دست نمي‌رسد!اين را مي‌شود در سه، چهار فيلم كوتاه شاخص در سال‌هاي مختلف ديد كه پاي ثابت تصاحب جايزه‌ها و ديده شدن‌ها هستند. البته همين تعداد اندك هم معمولا مدتي بعد به دست فراموشي سپرده مي‌شوند.
اينكه چهار چه ربطي به هزار و سيصد دارد يا اينكه چرا اوضاع آنقدر درهم است و چرا جوايز جشنواره‌ها لاجرم بين چند فيلم تقسيم مي‌شوند، چرا هنوز وقتي صحبت فيلم كوتاه خوب مي‌شود فيلم‌هايي از سال‌هاي دور‌تر به يادمان مي‌آيند و هزار سوال بي‌پاسخ ديگر، همه و همه دلايلي بود كه برآن شديم تا پرونده‌يي تحت عنوان بررسي وضعيت فيلم كوتاه در سال‌هاي اخير گردآوري كنيم. سراغ فيلمسازان جواني رفتيم كه در همين سال پيش رو آن سه، چهار اثر مذكور را ساختند و فيلم‌هاي‌شان از ابتداي سال جاري و كماكان در ادامه در جشنواره‌هاي مختلف فيلم كوتاه شركت داشته و منتخب شده‌اند. در اين پرونده با كارشناسان يا هر عامل ديگري هيچ گفت‌وگويي نداشتيم و درست سر وقت خود فيلمسازان رفتيم چرا كه بيش از هركس درگير مسائل و مشكلات و فراز و فرود‌هاي اين راه هستند. اكثرا دانشجو يا تحصيلكرده همين رشته هستند و مي‌توانند تصويري از سيستم‌هاي آموزشي كشور نيز در اين حوزه ارايه دهند. با آنها همراه شديم تا شايد بتوانيم پاسخ برخي از اين سوالات را از ميان مسيري كه تا به حال گذرانده‌اند پيدا كنيم، حال قضاوت با شما. شرح گفت‌وگوها و آنچه مقدمه‌اش را خوانديد، مي‌توانيد در هفته‌هاي آتي در همين ستون دنبال كنيد.