تحليل شكست ناباورانه تيم ملي واليبال مقابل مصر در «اعتماد»
مصطفي كارخانه: مثل هميشه بازي اول را باختيم!
راه پس نداريم و بايد پيش برويم
روزبه دلاور
تيم ملي واليبال ايران در اولين گام خود در رقابت‌هاي قهرماني جهان با شكستي تلخ و غيرمنتظره روبرو شد. شاگردان پياتزا كه با اميدهاي فراوان راهي اين مسابقات شده‌اند روز گذشته در كمال ناباوري مقابل تيم ملي مصر با نتيجه سه بر يك تن به شكست دادند. اين باخت، كه بسياري آن را يك زنگ خطر جدي براي واليبال كشور مي‌دانند هواداران را نگران كرده است. با اين حال، تيم ايران هنوز فرصت جبران دارد و در دو ديدار بعدي خود به مصاف تيمهاي تونس و فيليپين خواهد رفت و شايستگي و توان پيروزي در هر دو ديدار را دارد. با اين وجود شانس صعود به عنوان صدرنشين براي سروقامتان كشورمان بسيار كاهش پيدا كرده است. براي بررسي دلايل اين شكست و چشم‌انداز آينده تيم، گفت‌وگويي اختصاصي با مصطفي كارخانه، سرمربي اسبق تيم ملي واليبال ايران ترتيب داده‌ايم كه چكيده‌اي از آن را در زير مي‌خوانيد.
چرا تيم ملي ما مقابل مصر شكست خورد؟
غافلگير شديم! اين بهترين جمله‌اي است كه مي‌توانم درباره اين شكست بگويم. شايد كسي فكر اين شكست را نمي‌كرد اما من كه 40 است در واليبال هستم، مصر را هميشه تيم خوبي مي‌دانم. در كشور مصر هم واليبال جايگاه و اعتبار دارد و ساليان سال است كه در عرصه‌هاي بين‌المللي مي‌درخشند و بازيكنان بين‌المللي دارند. به جرات مي‌توانم بگويم شايد بچه‌هاي ما حريف را دست‌كم گرفتند و به قرعه‌اي خورديم كه از قبل فكر مي‌كرديم، برنده‌ايم و اين موضوع شايد انگيزه‌هاي ما را كم كرد. عملكرد ما فقط در دفاع بهتر از آنها بود و در بقيه موارد آنها عملكرد فني و كيفيت كاري بهتر از ما داشتند. مثل گذشته اولين بازي‌ها را واگذار كرديم كه بايد بررسي شود كه چرا اين اتفاق افتاد، اگر چه راه ادامه دارد حالا شايد در باد موفقيت گذشته بوديم و فكر مي‌كرديم بردن مصر راحت است. آقاي پياتزا يك مربي باتجربه است و سريع بايد آسيب‌شناسي و ريكاوري كند. ما راه پس نداريم بايد به پيش برويم. تلاش‌هاي‌مان را بيشتر كنيم و درس بگيريم. چرا ما در بازي‌هاي اول به حريفان مي‌بازيم؟ شايد دليلش دست‌كم گرفتن حريف باشد. روز خوب ما نبود كه قطعا مربي تيم ما آسيب‌شناسي مي‌كند.
تداركات خوبي براي حضور موفق در اين مسابقات داشتيم؟
بهتر از بازي‌هاي ليگ ملت‌ها بوده است. ما بازي‌هاي تداركاتي با خيلي از تيم‌ها كه شكست خورده بوديم مثل آلمان داشتيم و برنده شديم. چقدر خوشحال شديم از اينكه شرايط تيم بهتر شده اما به مصر باختيم كه خب در ورزش حرفه‌اي باخت وجود دارد. ما 10 روز زودتر به مسابقات اعزام شديم و فدراسيون هركاري كه لازم بود، انجام داد.
اما بعضي از كارشناسان اعتقاد داشتند، سه بازي اول را مي‌شود به چشم بازي تداركاتي ديد.
اتفاقا من اعتقاد دارم اي كاش گروه ما سخت‌تر بود. همه فكر مي‌كردند گروه ما آسان است اما من مي‌دانستم تيم مصر هميشه حرف براي گفتن دارد و تيم ضعيفي نيست. ما اصلا نبايد اين تيم را دست‌كم مي‌گرفتيم. حداقل بايد ارزيابي بهتري از حريف مي‌داشتيم. در هر صورت الان هيچ چيز تمام نشده و بايد با شرايط بهتر، تيم را به مسابقات برگردانيم. باختيم و تمام شد و رفت!
تعويض‌ها و تايم‌اوت‌هاي كادر فني را چطور ديديد؟
پياتزا در اين مدت از توانمندي و قابليت‌هاي بازيكنان يقينا شناخت پيدا كرده اما در هر صورت جواب نگرفتيم. گفتم فقط در دفاع بهتر بوديم و در بقيه موارد پايين‌تر بوديم. در حمله و سرويس ضعيف‌تر بوديم. آن تيمي كه در ليگ ملت‌ها داشتيم شرايط‌مان بهتر بود، اگر چه يك بازي پشت سر گذاشتيم و نبايد نااميد باشيم. در ليگ ملت‌ها هم باختيم. همان طور كه در ليگ ملت‌ها جبران كرديم الان هم همين طور. به دليل اينكه فكر كرديم گروه آساني هستيم و مصر ضعيف است، باختيم. اما ديديد كه مصر ضعيف نبود.
در دو بازي بعدي مي‌توانيم پيروز شويم؟
روي كاغذ ما برنده‌ايم اما در رقابت‌هاي جهاني اين طور نيست. ما بايد ترس از شكست را كنار بگذاريم و با قدرت و صلابت به مصاف حريفان برويم. دوره دوم حريفان خيلي سخت‌تر هستند و كار سخت‌تري داريم.
از اين گروه صعود مي‌كنيم؟
قطعا ما توان شكست دادن تيمهاي ديگر را داريم و دو تيم را مي‌بريم. مصر روز خوبش بود و ما روز چندان خوب‌مان نبود. با آقاي پياتزا و بازيكنان باتجربه پيروز خواهيم شد.