يك قدم به سمت جامعه برداريد
فاطمه باباخاني
نيم ساعتي به تحويل سال مانده بود كه به آرامگاه شيخ ابوالحسن خرقاني رسيديم. خيابان منتهي به آرامگاه پر از ماشين بود، داخل محوطه پر از آدم! تعداد زيادي مسافر و غيرمسافر در فضاي منتهي به مزار او گرد آمده بودند، 21 رمضان بود و حضور نيروهايي كه تذكر حجاب مي‌دادند آشكار. صداي نوحه از بلندگو مي‌آمد و مرد حواسش كاملا جمع كه مبادا كسي سراغ بلندگو برود. 5 دقيقه ديگر سال نو خورشيدي فرا مي‌رسيد. يكي از حضار از مرد خواست كه براي لحظه‌اي صداي نوحه را قطع كند. مرد وقعي ننهاد، اما تا آمد نوحه بعدي را بگذارد يكي شروع به خواندن «اي ايران» كرد. جمع همه با هم يكصدا اي ايران خواندند. به انتها نرسيده مرد دوباره صداي نوحه را بلند كرد. سال تحويل شده بود. جمع كلافه و خسته از اين كشاكش آرام آرام محوطه را ترك كردند.
در اين روزها كه صداي خواندن سرودهاي ميهني در هيات‌هاي عزاداري شنيده مي‌شود، ياد تحويل سال 1404 مي‌افتم، همين چند ماه پيش كه براي خواندن يك «اي ايران» چه سختي‌ها كه نكشيديم، به اينكه در لحظه تحويل سال مردي ماسك به صورت زده ميان جمع مي‌گشت و تنها ماموريتش، تذكر به زناني بود كه با خانواده به محوطه آرامگاه شيخ ابوالحسن خرقاني آمده بودند تا در جمع ديگر هموطنانشان سال نو را شروع كنند. مي‌گويند اين جمله كه «هر كس بدين سراي درآيد نانش دهيد و از ايمانش مپرسيد» منبع معتبري ندارد و نمي‌شود آن را به شيخ ابوالحسن خرقاني منتسب كرد. معتبر يا غيرمعتبر بسياري آن را باور دارند، اما در عمل در محوطه آرامگاه شيخ رويه ديگري را مشاهده مي‌كنند.اين روزها بار ديگر حرف از سرودهاي ميهني است، حرف از ايران، كشور عزيز ماست. با اين همه در همين روزها جمع بزرگي از ايران‌دوستان پشت ميله‌ها در بدترين شرايط زندگي مي‌كنند، جمع بزرگ‌تري در خارج از كشور براي ورود به ايران هراس دارند. جامعه انتظار دارد وقتي در جنگ در مقابل تجاوز بيگانه مقاومت مي‌كند و مي‌ايستد و اين عمل جنايتكارانه را محكوم مي‌كند، همزمان از سمت حاكميت نيز قدم مثبتي برداشته شود. نمونه‌اش آزادي زندانيان، نمونه‌اش بهبود در ساختارها، تغيير برخي رويه‌ها، فشار كمتر به جامعه مدني و گشايش درها به روي كساني كه دل در گرو اين كشور دارند. ايرانياني كه در اين 12 روز آن سوي آب‌ها خواب به چشمشان نيامد از غم ايران!