نگاهي به فيلم اتاق تاريك
فيلمي كه هشدار مي‌دهد
افشين عليار
سيدروح‌الله حجازي، فيلمساز دغدغه‌مندي است. اگر از كارنامه فيلمسازي او فيلم «مرگ ماهي» را حذف كنيم، درك خواهيم كرد كه «اتاق تاريك» تكميل كننده دو فيلم ديگرش يعني «زندگي خصوصي آقا و خانم ميم» و «زندگي مشترك آقا و خانم محمودي» است، حجازي با نگرش هميشگي‌اش به مسائل و بحران‌هاي لايه‌اي در رابطه زن و شوهري پرداخته است، «اتاق تاريك» نگاهِ گسترده‌تري به موضوع اجتماعي دارد، زن و شوهري كه از نظري سني ازدواج‌شان مرسوم نيست اما موضوع اصلي بحث روانشناختي و اصول رابطه زن و شوهري است كه در راس آن كودكي 5 ساله قرار گرفته كه باعث روند فيلم مي‌شود، اتاق تاريك اگرچه فيلمنامه كم‌عرضي دارد و با اينكه سعي دارد، زبان رسايي داشته باشد اما در مقطع‌هايي احساس مي‌شود، شخصيت‌هاي هاله و فرهاد به آن ثبات و شناخت نرسيده‌اند و انگار دو شخصت مهم فيلم نمي‌توانند به درستي معرفي شوند با اينكه حجازي تلاش‌هاي فراواني در موقعيت‌پردازي انجام داده است اما اين موقعيت‌پردازي‌ها كشش‌دار نيستند و انگار كم مي‌آورند، رد و بدل شدن ديالوگ‌ها ميان هاله و فرهاد به درستي شكل گرفته است و فيلمساز توانسته علت اين بحث‌هاي زن و شوهري را به عدم ايجاد رابطه عاطفي در فرهاد و هاله نشان دهد اما مختصاتِ فيلم طوري شكل مي‌گيرد كه مخاطب انتظارش را ندارد، حجازي فيلمساز تعليق‌پذيري نيست و اساسا با تعليق در فيلم‌هايش ميانه خوبي ندارد او سعي مي‌كند همه‌چيز را به طور شفاف بيان كند حتي دعواهاي هاله و فرهاد هم طبيعي از آب درآمده است و اين دعواها در راستاي شكل‌گيري محتوا و شناخت كليت قصه كمك كرده است اما مساله اين است كه چرا اتاق تاريك دير راه مي‌افتد؟ شكل‌گيري قصه به شدت تاخير دارد و اين تاخير تاثير منفي در پيشبرد قصه گذاشته است. «اتاق تاريك» مي‌توانست با شكل منسجم‌تري شكل بگيرد، فيلمساز طوري فيلمش را جلو مي‌برد كه انگار احتمال وقوع يك حادثه غيرمنتظره در فيلم وجود دارد اما اين حادثه اتفاق نمي‌افتد جز چند سكانس كه فقط التهاب‌آور‌اند. قصه « اتاق تاريك» پتانسيل لازم براي گسترش درام را ندارد با اينكه فيلم در لحظاتي موقعيت‌هاي خوب هم دارد اما نمي‌تواند تفكر اساسي را در فيلم بسط دهد؛ از طرفي ديگر حجازي فيلمش را فقط به اميد پايان‌بندي جلو برده است. «اتاق تاريك» مي‌توانست فيلم هشداردهنده‌اي باشد اما اين فيلم به دليل افت و خيزهايي كه در درام دارد، نمي‌تواند چارچوب متقاعدكننده‌اي را به نمايش بگذارد البته بايد از حجازي تشكر كرد كه در فيلمش از اتفاق‌هاي كليشه‌اي مرسوم به اين قالب محتوايي استفاده نكرده اما مي‌تواست قصه را بيشتر گسترش بدهد. اما «اتاق تاريك» فيلمي است كه بايد ديده شود زيرا اين فيلم مي‌تواند نكته‌هايي را به خانواده‌ها گوشزد كند.