راه رفتن روي مين بدون نقشه

فيلم مستند «مثل يك زن» از شهريور پروانه نمايش داشت و در نوبت اكران قرار گرفت تا اينكه روز 14 دي افتتاحيه رسمي فيلم در گروه هنر و تجربه برگزار شد. بعد از چند روز از آغاز نمايش، بنا بود اين فيلم در شهر مشهد براي مخاطبان نمايش داده شود كه اين اكران لغو شد. در ابتدا تصورم اين بود رفتار منطقه‌اي باعث لغو نمايش اين فيلم بوده است، به همين جهت سعي كردم اين موضوع رسانه‌اي نشود و فيلم از فضاي حاشيه دور بماند تامسير سالم اكران سپري شود. تا اينكه دو روز پيش در اصفهان جلوي نمايش اين فيلم گرفته شد و اكران اين فيلم در اين شهر لغو شد.

امروز به دفتر آقاي پارسايي مديركل دفتر نمايش خانگي رفتم؛ ايشان به من نامه‌اي را نشان دادند كه حكايت از توقيف پروانه نمايش فيلم مستند «مثل يك زن» داشت با اين دليل كه فائزه هاشمي پرونده مفتوح قضايي دارد تا اطلاع ثانوي پروانه نمايش اين فيلم توقيف است. من به عنوان سازنده اين فيلم قطعا نسبت به توقيف آن اعتراض خواهم كرد و موضوع را پيگيري مي‌كنم. اما سوال من اين است آيا در تمام قوانين دست و پاگير وزارت ارشاد فيلمسازان با اظهارنظرهاي فراتر از اين قوانين هم مواجه شوند؟ سوژه با موضوع 5 سال پيش ساخته شده و حالا اين سوژه پرونده مفتوح قضايي دارد آيا دليل قانوني براي توقيف پروانه نمايش يك فيلم مي‌تواند باشد؟ كما اينكه درباره سوژه يك فيلم چند سال بعد واكنشي نشان داده مي‌شود چه ربطي به سوژه و فيلم مربوطه دارد؟ فيلم مستند «مثل يك زن» كاملا در چارچوب قانون ساخته شده و پروانه نمايش گرفته است و درگروه هنر و تجربه در حال اكران است.

امروز به مسوول ارشاد گفتم همه مي‌دانيد اين روزها فيلم‌هايي كه پروانه ساخت ونمايش ندارند به راحتي نمايش داده مي‌شوند حتي از تلويزيون هم پخش مي‌شوند؛ اما فيلم من كه كاملا قانوني ساخته شده نمي‌تواند نمايش داده شود كه آقاي پارسايي با صحبت‌هاي من موافقت كرد. اين روندي كه وقتي مجوز قانوني براي ساخت فيلم داري و بعد در چارچوب تنگ شرايط قانوني مجوز نمايش دريافت مي‌كني وقتي فراتر از آن با اظهارنظر مواجه مي‌شوي مثل راه رفتن روي ميدان مين بدون نقشه مي‌ماند. بعضي پول مي‌گيرند و فيلم مي‌سازند انگار دريك مصونيت الهي به سر مي‌برند. اما من كه واقعا بنا به اعتقاد خودم مستند ساختم و مراحل قانوني مجوز را هم دريافت كردم مثل بازي پلي‌استيشن احساس مي‌كنم مين زير پاي من است و از آسمان روي سرم چيزي مي‌افتد.

خيلي از دوستان به من گفتند وقتي اين اتفاق برايت افتاده تو مشهور‌تر هم مي‌شوي ؛ من اما اين شهرت و تبليغ را نمي‌خواهم. مثل يك فيلمساز معمولي مستندي را در چارچوب قانون ساختم كه حالا انتظار دارم آن فيلم مستند اكران شود اگر اين تبليغي براي فيلم است من آن را نمي‌خواهم. ما را به لطف تو اميدي نيست لطفا شر مرسانيد...