امنيت غذايي با خودكفايي تامين نمي‌شود

اعتماد| بهبود اوضاع اكوسيستم‌هاي آبي در بيشتر نقاط كشور، ‌در ادامه افزايش بارندگي‌هاي پاييزه كه در برخي قسمت‌هاي كشور همچنان ادامه دارد، ‌ايجاد شد. ‌تالاب‌ها و رودخانه‌هايي كه در يك قدمي مرگ بودند، جاني تازه گرفتند و كمي از خشكي رها شدند. درياچه اروميه بحراني‌ترين اكوسيستم آبي كشور، ‌كه سال‌هاست قول احياي آن داده شده هم از اين قاعده مستثني نبود و با افزايش نزديك به چند ده سانت، ‌شعف را به مردم منطقه بازگرداند و اميدها را جهت بازگشت به زندگي درياچه خشك افزايش داد. معاون محيط طبيعي سازمان حفاظت محيط‌زيست در نشستي كه به اين منظور در غرفه خبرگزاري ايسنا در نمايشگاه مطبوعات برگزار شده بود از اوضاع تالاب‌ها و درياچه‌هاي كشور گفت، اوضاعي كه لطف خدا بيشتر از مديريت مديران باعث بهبود اوضاع آن شد و شايد باعث شد تا بارندگي بعدي كسي يادش نيايد مشكلات آبي كشور در چه وضعيتي است. احمد علي كيخا، ‌با درنظرگفتن مولفه‌هاي مختلف در برهم زدن شرايط اكوسيستم‌هاي آبي در كشور گفت: «وضعيتي كه در تالاب‌هاي كشور داريم، برآيند يك مجموعه اتفاقات، اقدامات، سياست‌ها و برنامه‌هايي است كه در طول سال‌هاي گذشته اجرا شده، يك شبه اين اتفاقات نيفتاده. يك بخشي از آنها ناشي از عوامل طبيعي بود، عواملي چون تغييرات آب و هوا، خشكسالي‌ها و كاهش نزولات آسماني. اين هم چيزي نيست كه ما ادعا كنيم. دنيا به اين جمع‌بندي رسيده كه آب و هوا تغيير كرده است. ما به شرايط گذشته برنمي‌گرديم. بخشي ديگر ناشي از دخالت بشر در اكوسيستم آبي و مديريت نادرست منابع آبي است. منطق كار اين بوده كه اگر آب و هوا تغيير كرده ما بايد خودمان را با شرايط جديد تطبيق دهيم، ولي ما نه تنها اين كار را نكرديم، بلكه دخالت خودمان را در اكوسيستم‌ها بيشتر و بيشتر كرديم و باعث تغييرات بيشتري شديم.»امنيت غذايي و تفاوت آن با خودكفايي غذايي مساله‌يي ديگر بود كه اين معاون زيست محيطي معتقد است براي كشور خشكي چون ايران رسيدن به خودكفايي مساله‌يي ست با هزينه اضافي و اين با امنيت غذايي مقوله‌يي متفاوت است. او در اين خصوص گفت: «امنيت غذايي يعني دولت قادر باشد غذا و محصولات كشاورزي مورد نياز مردمش را در اندازه كافي، با كيفيت مناسب و زماني كه مردم نياز دارند، در اختيارشان قرار دهد. اين به اين مفهوم نيست كه همه اين محصولات را خودمان توليد كنيم. ما كشوري خشكيم، منابع آبي نداريم. براي ما به صرفه نيست، وقتي در شمال كشور ما كشورهايي هستند كه منابع آب فوق‌العاده‌يي دارند، مي‌توان مانند خيلي از كشورها كه رفتند زمين اجاره كردند و توليد مي‌كنند و براي كشورشان استفاده مي‌كنند، ماهم اين كار را بكنيم. در اروميه سال 58، 150 هزار هكتار زمين زير كشت داشتيم كه الان شده 450 هزار، بعضي‌ها هم مي‌گويند 700 هزار تا. تا از اين استراتژي عقبگرد نكنيم، نمي‌توانيم اين مشكل را حل كنيم. 725 ميليارد تومان يك قلم بودجه است كه براي اروميه گذاشتيم. شايد 10 برابر اين را هم بگذاريم به اين راحتي امكان احيايش فراهم نشود.»