گردش كاروان بهشت در سراسر ايران

مراسم استقبال، وداع، تشييع و تدفين پيكر مطهر ۳۰۰ شهيد گمنام دفاع مقدس همزمان با سالروز شهادت صديقه طاهره حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله عليها) و ايام فاطميه در سراسر كشور برگزار شد.
از شمال تا جنوب ايران، خيابان‌ها غرق در عطر شهادت شد؛ مردم ولايتمدار با اشك و نواي يا زهرا(س) پيكرهاي 300 شهيد گمنام را بدرقه كردند و بار ديگر وفاداري خود به آرمان‌هاي انقلاب و شهيدان را به نمايش گذاشتند.
سالروز شهادت كوثر رسالت، صديقه طاهره، حضرت فاطمه زهرا(سلام‌الله عليها)، موعد تجلي حماسه ملي و مكتبي ايران اسلامي و تمثيلي رفيع از پيوند ناگسستني آرمان دفاع از حريم ولايت با قله شهادت است. حقيقت گمنامي، موهبتي است كه در قاموس فرهنگ ايثار، بالاترين معيار منزلت است و ثمره آن، امنيت راهبردي، اقتدار ملي و سكينه كنوني جامعه ايراني است كه جملگي مرهون همت والاي شهيداني است كه حيات خويش را فديه اعتلاي نهال انقلاب اسلامي و صيانت از حدود ارزش‌هاي الهي ساختند. بر اين اساس آيين تشييع 300 شهيد گمنام در سراسر كشور و 100 شهيد در تهران، صبح امروز دوشنبه سوم آذر ماه، رأس ساعت 8 صبح از محل‌هاي تعيين شده آغاز شد. مردم شهرهاي مختلف نيز ديروز پيكرهاي مطهر شهداي گلگون‌كفن انقلاب اسلامي را كه به تازگي تفحص شده‌اند را تشييع كردند. از ساعت‌هاي ابتدايي ديروز معراج‌ الشهداي اغلب شهرها مملو از حضور مردمي است كه آغوش خود را به روي فرزندان قهرمان اين سرزمين باز كرده‌اند.حال و هواي شهرها تغيير كرده و از روزهاي گذشته كه اين مهمانان از راه رسيده‌اند مجالس روضه حضرت زهرا(س) نيز با حضور اين پيكرهاي مطهر در گوشه و كنار استان عطرآگين شده است.در سپيده‌دم يك روز تعطيل، شهرها در هياتي ديگر آراسته شده‌اند. هنوز آفتاب بر بلنداي آسمان قد نكشيده بود، اما خيابان‌هاي شهر‌هاي ايران با شكوهي بي‌نظير مي‌درخشيدند. كوچه پس كوچه‌ها، آب‌خورده و عطرآگين، بشارت حضور مهماناني را مي‌دادند كه سال‌ها در انتظارشان بودند. گويي شهر، جامه‌اي نوراني بر تن كرده و براي ديداري مهم آماده مي‌شد. از هر سو كه نگاه مي‌كردي، مردماني را مي‌ديدي كه با دلي پر از شوق و چشمي نمناك، رهسپار حسينيه ثارالله و معراج شهداي شهر بودند. اگرچه ساعت تشييع پيكرهاي مطهر، هشت و نيم صبح اعلام شده بود، اما امواج خروشان مردمي، ساعتي زودتر صحنه معراج شهدا را به دريايي از عشق و ارادت بدل كرده بود. هر لحظه كه مي‌گذشت، موج جمعيت در شهرها فزوني مي‌گرفت؛ گويي شهر در آغوش اشك و شوق، براي بدرقه شهيدان گمنام جان گرفته بود. آنچه پيش چشمم بود، باوركردني نبود؛ پرده اشك نمي‌گذاشت تصوير اين شكوه را به تمامي ببينم، تصويري كه تنها به بركت حضور پيكرهاي مطهر شهيدان خلق شده بود.