برخيز و اول بكش (180)
فصل هفدهم
كودتاي شينبت –
خودسرها بركنار ميشوند
نويسنده: رونن برگمن / ترجمه: منصور بيطرف
گينوسر آن (سند) را پرونده جمجمهها نام گذاشته بود. در ظاهر، اين يك سند قانوني بود كه معناي آن اين بود كه دستور شالوم براي كشتن دو رباينده عسقلان، طبق روال معمول و قابل قبول بود و بخشي از برنامه ناديده شده كشتن خارج از روال قضايي بود. اما در واقع، يك باجخواهي محض بود، يك تهديد صريح كه اگر شالوم و متحدانش محكوم شوند، ديگران را هم با خود پايين خواهند برد از جمله نخستوزيران. يكي از اعضاي سابق كابينه گفت، «ما خيلي خوب اهميت پرونده جمجمهها را كه آنها روي ميز گذاشتند، فهميديم. براي ما واضح بود كه بايد جلوي حمله را بگيريم و مطمئن شويم كه افراد درگير شينبت نبايد به دادگاه بروند.» اين به جز يك مانور موثر يك مانور تكاندهنده هم بود. شالوم گفت، «من استعفايم را به شامير (وزير امور خارجه و بخشي از سه نفري كه دولت را اداره ميكردند) دادم.» «او به من گفت «نترس.» او ميترسيد كه اگر من بترسم او هم مجبور است بترسد. به همين خاطر او[ شامير] به ديدن [نخستوزير] شيمون پرز و رابين كه وزير دفاع بود رفت و گفت، «شما بايد طرفداري كنيد. بنابراين اگر شما ما، حزب ليكود، را تنها بگذاريد، ما شما را با خودمان به پايين ميكشيم». در نهايت يك توافقنامه مبهمي كه توسط يك وكيل خيلي متبحر كه به نخستوزير و روساي شينبت مشاوره ميداد، درست شد. رييسجمهوري كشور، چاييم هرتزوگ، به تمامي افراد درگير شينبت بخشودگي همهجانبه ميداد كه تمامي موارد عليه آنها را پوشش ميداد. بنابراين يازده نفر پيش از آنكه عليه آنها اتهامي صادر شود تبرئه ميشدند. هيچكس بابت كشتن عسقلان يا هر كس ديگري براي پاسخگويي فراخوانده نميشد. در مقابل، تنها الزام استعفاي شالوم از شينبت بود. شالوم حتي پس از بركناري به جعليات خود چسبيده بود. او نوشت كه او «با مجوز و اختيار» عمل كرده و به ادعاي خود كه شامير به او دستور كشتن ربايندگان فلسطيني را داده چسبيده بود. در پي اين امور، تصميم بر اين شد كه تمامي جلسات ميان روساي سرويسهاي اطلاعاتي و نخستوزير بايد با حضور وزير دفاع و يك تندنويس كه جلسه را ثبت كند، باشد. روز بعد از آنكه هارتزوگ عفونامه را امضا كرد، روزنامه هداشات، آنچه را كه رخ داده بود نوشت. اين روزنامه نوشت «اين گروه هم غروب كرد و در حركتي مشابه ميتينگ انجمنهاي سري در برخي دولتهاي دور افتاده امريكاي لاتين، گناه را از گردن خود پاك كردند.» رييسجمهور هارتزوگ كه سابق بر اين رييس آمان بود در بيانيهاي به رسانهها از اين عمل دفاع كرد اما فقط تعداد اندكي آنچه را كه او به آن اشاره كرده بود، گرفتند: «فرآيند تحقيق ماجرا ايجاب كرد كه پرده از مشي سالهاي شينبت كنار رود. در اين راه، شايد تا 60 تا 80 ماجرا فاش شد. آيا اين براي كشور خوب بود؟»
پايان فصل هفدهم
توضيح: استفاده از واژه تروريستهاي فلسطيني براي حفظ امانت در ترجمه است
نه اعتقاد مترجم و روزنامه