فقط هشتصدهزار تومان به من داده‌‌ا‌ند

دونده سرعت تيم ‌ملي دووميداني اظهار كرد در رقابت‌هاي جايزه بزرگ تهران هيچ خطايي مرتكب نشده است و پس از اعتراض به اين مساله به او گفتند بي‌اخلاقي نكند. مريم طوسي كه از كسب سهميه المپيك بازمانده است درباره حواشي اخير به وجود آمده مي‌گويد: «بعد از آخرين مسابقه براي كسب سهميه المپيك، شنيدم كه مسوولان مي‌گويند از طوسي راضي نبوديم و در حالي كه همه امكانات را در اختيارش قرار داديم، او اصلا به ورودي نزديك نشد اما هيچ‌كس علتش را نمي‌پرسد. آغاز فصل را با ركورد 90/23 شروع كردم و به آينده اميدوارم هستم تا بتوانم هر روز بهتر از گذشته شوم. فدراسيون هم در مسابقه برون‌مرزي براي من تدارك ديد. متاسفانه رقابت‌هاي تركيه خيلي بد بود زيرا مسابقات در يكي از سردترين شهرهاي تركيه برگزار شد. نه تنها من بلكه همه بچه‌ها ركوردهاي پاييني زدند. قزاقستان را مي‌دانستم كه مسابقات خوبي است چراكه همه رقباي قدرتمندم حضور داشتند. اين فرصت خوبي براي كسب سهميه المپيك بود. مسابقه ما شنبه و يكشنبه بود ولي به ما اعلام كردند جمعه پروازمان است. فكر كردم پرواز ساعت هشت صبح جمعه است در حالي كه ساعت 20 جمعه بود. فدراسيون اعلام كرد اين شرايط ايده‌آل است. واقعا توريست هم براي تفريح اين گونه مسافرت نمي‌رود چه برسد به ما كه براي مسابقه دادن به تركيه رفتيم. بامداد شنبه به هتل رسيديم و هفت صبح براي حضور در مسابقه به استاديوم رفتيم. برخي از دووميداني‌كاران براي حضور در يك مسابقه در قزاقستان ماندند اما فدراسيون به من گفت نمي‌تواني در قزاقستان بماني. به ايران بر گردد. آنجا برايت مسابقه مي‌گذاريم.» طوسي همچنين درباره اتفاقات درباره رقابت‌هاي جايزه بزرگ تهران اين گونه توضيح مي‌دهد: « براي اين رقابت‌ها خيلي تمرين كردم و آماده بودم. همه كساني كه در خط شروع همراه من بودند، آماتور بودند و حتي برخي از آنها تا به حال از تخته استارت استفاده نكرده بودند. طبيعي است كه عكس‌العمل من با آنها متفاوت‌تر و سريع‌تر است. خيلي زودتر از بقيه شروع كردم اما مسابقه متوقف شد و داور به من كارت قرمز داد. اصرار كردم كه خطايي انجام ندادم و در آخر به من گفتند بي‌اخلاقي نكن! من هم به احترام يكي از مسوولان برگزاري مسابقه، در دوي 100 متر هم شركت كردم. بعد از اعلام خطا به داوران گفتم كه با سرنوشت من بازي كرديد و فقط اشك ريختم. فيلم مسابقه هم توسط يكي از تماشاگران به دستم رسيد.» اين بانوي دونده همچنين پيرامون امكانات و حمايت‌هاي ضعيف براي قهرمانان هم صحبت‌هايش را به اين شكل ادامه مي‌دهد: « از من كه گذشت ولي مي‌خواهم بدانم امكاناتي كه به من دادند چيست؟ در اين مدت 800 هزار تومان از فدراسيون گرفتم و باقي هزينه‌ها را خودم پرداخت كردم. در آن زمان هيچ مصاحبه‌اي انجام ندادم و اعتراضي نكردم. نه اينكه راضي باشم بلكه خواستم از حاشيه دوري كنم. الان با اين وضعيت روبه‌رو شدم و همه مسوولان مي‌گويند طوسي اصلا سهميه نمي‌گرفت. اين در حالي است كه ابتدا به من گفتند همه‌چيز به ركورد رقابت‌هاي آغاز فصل دارد و اگر نزديك ركورد ورودي باشد، جزو شانس‌ها محسوب مي‌شوي. در اين رقابت‌ها ركورد 90/23 زدم در حالي كه ورودي 20/23 است. بنابراين به ورودي نزديك بودم. تمام هزينه‌ها را خودم انجام دادم و حتي مصدوم هم كه شدم، خودم كارهايم را انجام دادم. مصدوميت تقصير من نبود و به دليل تمرينات مربي‌ام صورت گرفت. پارسال چند مسابقه را خودم انصراف دادم. هيچگاه به دنبال پول نبودم و به خاطر تفريح به هيچ مسابقه‌اي نرفتم چراكه نخواستم نام ايران را زير سوال ببرم. با اين حال هميشه پشت سرمان حرف است. هيچ كدام از اين موضوع‌ها بهانه نيست؛ ولي اينكه گفته مي‌شود همه امكانات در اختيار طوسي بود را قبول ندارم.» دونده سرعتي تيم ‌ملي دووميداني درباره شرايط فعلي‌اش ‌هم مي‌گويد: « اگر اين شرايط ادامه‌‌دار باشد، نه تنها من بلكه كل بچه‌ها به نقطه صفر برمي‌گردند و زحمات همه بر باد مي‌رود. نمي‌توانيم خودمان را گول بزنيم و بايد بدانيم براي بالا رفتن يك پرچم، بايد همه دست به دست هم بدهند. اكنون مربي ندارم و اگر شرايط اين گونه باشد، از اين به بعد كاملا عادي كار مي‌كنم چراكه اين گونه كار كردن فقط ضايع كردن خودمان است. بعد از 12 سال كه عضو تيم ‌ملي هستم، الان دستانم خالي است و فقط افتخارات گذشته برايم باقي‌ مانده است. فقط مدال‌ها را دارم و اگر دووميداني را كنار بگذارم، بايد به دنبال كار بگردم.