بازگشت به مردم، نه بازگشت به شعار
انتخاب هر مسيري جز براي اداره كشور، تنهايي در داخل و بيرون را رقم خواهد زد. نگاه كنيد هنوز پدران قانون اساسي زنده بودند كه مجلس اول به دور از هر نوع نگاه تنگنظرانه و در زير نظارت مردمي برگزار شد. ما بايد فهم خودمان از قانون اساسي را به فهم آن بزرگان و پدران قانون اساسي نزديك كنيم. امروز تنها راه عبور از بحرانهاي كشور در مقابل تحريمها و تهديدهاي خارجي بسيج حداكثري همه شهروندان ايران با همه گرايشهاي سياسي و سبكهاي زيستي است كه بتوانيم از پس تحريمها و فشارهاي حداكثري و چالشهاي جديد اقتصادي و جمعيتي و زيستمحيطي و... برآييم. امروز نيز اهميت قانون اساسي دقيقا در همين نقطه روشنتر ميشود: پيوند ميان «معيشت، كرامت و حقوق شهروندي». ۱۲ آذر يادآور اين واقعيت بنيادي است: انقلاب بدون قانون به هرجومرج ميرسد؛ قانون بدون راي ملت، به استبداد و جامعه بدون مشاركت، توان عبور از بحرانهاي معيشتي، تحريمي و تجاوز را نخواهد داشت. تا زماني كه راي مردم ميزان باشد، قانون اساسي زنده است و تا قانون اساسي زنده است، اميد به كرامت، توسعه و «همهباهمي» ايراني پابرجاست.