حفظ حالت آماده‌باش در شرايط نه جنگ و نه صلح!
احمد مازني
در ادامه بررسي مفاد بيانيه امام خميني(ره) در تبيين قطعنامه ۵۹۸ در يادداشت قبلي اشاره شد كه يكي از راهبردهاي مورد تاكيد امام «حفظ حالت آماده‌باش» در شرايط پس از پذيرش قطعنامه است. به همان صورت كه امام علي (ع) در عهدنامه به مالك اشتر همين توصيه را فرمودند. امام خميني(ره) در ادامه بيانيه و در تاكيد بر مراقبت بر رفتار دشمن در شرايط نه جنگ و نه صلح نوشته‌اند: «مردم ما كه در طول سال‌هاي جنگ و مبارزه ابعاد كينه و قساوت و عداوت دشمنان خدا و خود را لمس كرده‌اند، بايد خطر تهاجم جهانخواران در شيوه‌ها و شكل‌هاي مختلف را جدي‌تر بدانند و فعلا چون گذشته تمامي نظاميان، اعم از ارتش و سپاه و بسيج در جبهه‌ها براي دفاع در برابر شيطنت استكبار و عراق به ماموريت‌هاي خود ادامه دهند.» درسي كه براي هميشه و از جمله در شرايط پس از آتش‌بس در جنگ ۱۲ روزه تحميلي اسراييل و امريكا بايد آموخت همين مراقبت بر رفتار دشمن است؛ دشمني كه غافلگيري و ترور در ذات او است؛ مگر ما در حال مذاكره با امريكا نبوديم؟ و مگر اسراييل نيز همانند صدام با توصيه امريكا به ايران تجاوز نكرد؟ و مگر اين‌بار نيز همانند جنگ هشت ساله، امريكا مداخله مستقيم نكرد؟ پس چگونه مي‌توان به اين دشمنان نامرد اعتماد كرد؟ در اينجا توصيه اكيد نگارنده به مسوولان و مردم توجه جدي به احتمال عمليات فريب و غافلگيري مجدد است؛ چراكه فرمودند: «مومن از يك سوراخ دوبار گزيده نمي‌شود» و از باب الكنايه ابلغ من التصريح مي‌گويم كه «عمليات فريب مي‌تواند به هر شكلي باشد از جمله از جانب كشوري غير از ايالات متحده!»
۷. چون و چرا‌هاي عناصر داخلي دشمن - راهبرد ديگري كه امام در شرايط پس از پذيرش آتش‌بس مطرح مي‌كند، اين است كه در عين تاييد نقد منصفانه و نيز بروز عواطف و احساسات نسبت به شرايط كشور اما چه بسا گاهي صداي نقد و مخالفت با صلح از حلقوم كساني بيرون بيايد كه در زمان جنگ دعوت به صلح مي‌كردند يا ناخواسته به بلندگو و ستون پنجم دشمن تبديل شوند. بنا بر اين بر كنترل عواطف و پرهيز از چون و چرا توصيه مي‌كنند و مي‌فرمايند: «در اين روزها ممكن است بسياري از افراد به خاطر احساسات و عواطف خود صحبت از چراها و بايدها و نبايدها كنند. هر چند اين مساله به خودي خود يك ارزش بسيار زيباست، اما اكنون وقت پرداختن به آن نيست. چه بسا آنهايي كه تا ديروز در برابر اين نظام جبهه‌گيري كرده بودند و فقط به خاطر سقوط نظام و حكومت جمهوري اسلامي ايران از صلح و صلح‌طلبي به ظاهر دم مي‌زدند، امروز نيز با همان هدف سخنان فريبنده ديگري را مطرح كنند و جيره‌خواران استكبار، همان‌ها كه تا ديروز در زير نقاب دروغين صلح، خنجرشان را از پشت به قلب ملت فرو كرده بودند، امروز طرفدار جنگ شوند...»
۸. تاكيد بر استقلال در تصميم‌گيري
امام خميني(ره) به برخي شبهات در مورد اثر‌پذيري جمهوري اسلامي ايران در انتخاب جنگ يا صلح و از جمله پذيرش قطعنامه ۵۹۸ بر استقلال ايران در تصميم‌گيري تاكيد مي‌كند و مي‌فرمايد:
«من باز مي‌گويم كه قبول اين مساله براي من از زهر كشنده‌تر است؛ ولي راضي به رضاي خدايم و براي رضايت او اين جرعه را نوشيدم و نكته‌اي كه تذكر آن لازم است، اين است كه در قبول اين قطعنامه فقط مسوولان كشور ايران به اتكاي خود تصميم گرفته‌اند و كسي و كشوري در اين امر مداخله نداشته است.» شايد يكي از دلايل طرح اين مساله از سوي امام توصيه به نسل‌هاي آينده نيز باشد كه هر گونه تصميمي از سوي مسوولان و مردم بايد متكي بر اراده ملي باشد و در عين ارتباط و تعامل سازنده با ملت‌ها و دولت‌هاي مختلف و بهره‌گيري از ظرفيت ديپلماسي فعال، از فرو افتادن در دام طرح‌هاي استعماري نظام سلطه پرهيز كنند و استقلال كشور را قرباني اهداف و نتايج كوتاه‌مدت ناشي از چراغ سبز دشمنان ايران و اسلام نكنند. بر اين اساس امام بر استقلال ايران در تصميم‌گيري براي پذيرش قطعنامه ۵۹۸ تاكيد مي‌كنند. ضمن اينكه از امام بياموزيم كه اولا ميزان را راي ملت بدانيم و اگر در يك مورد مهمي چون پذيرش قطعنامه و برقراري آتش‌بس با تدابير سري عمل كرديم در ادامه با مردم سخن بگوييم و با همدلي و صادقانه مردم را با تصميم نظام هماهنگ كنيم.
ادامه دارد...