پايان يك دوران طلايي
وحيد اميري، قلب بي‌حاشيه پرسپوليس!
خبر جدايي وحيد اميري از پرسپوليس نه تنها براي هواداران اين تيم، بلكه براي فوتبالدوستان ايراني، خبري تلخ و در عين حال قابل پيش‌بيني بود.
به گزارش روزنامه اعتماد، پس از ۹ سال حضور درخشان در پيراهن سرخ‌پوشان پايتخت، بازيكني كه نماد تعهد، حرفه‌اي‌گري و عملكرد بي‌حاشيه بود، در آستانه وداع با يكي از پرافتخارترين دوران‌هاي تاريخ باشگاه پرسپوليس قرار گرفته است.
وحيد اميري همزمان با معمار پرسپوليس در دوره معاصر يعني برانكو ايوانكوويچ به اين تيم پيوست. او بعد از دو سال حضور در اين تيم يك‌سال به فوتبال تركيه رفت و سپس به ايران و تيم قرمزپوش پايتخت بازگشت. در طول اين ۹ سال، او بخش جدايي‌ناپذيري از تيمي بود كه فوتبال ايران را تحت سلطه خود درآورد. چندين قهرماني ليگ برتر، قهرماني جام حذفي و سوپرجام، آماري است كه وحيد اميري را در زمره پرافتخارترين بازيكنان تاريخ پرسپوليس قرار مي‌دهد. او در تمامي اين قهرماني‌ها نقشي كليدي ايفا كرد؛ چه با دوندگي‌هاي بي‌امان، چه با پاس‌هاي دقيق و چه با گل‌هاي سرنوشت‌ساز. آنچه وحيد اميري را از بسياري از هم‌عصرانش متمايز مي‌كرد، نه فقط توانايي‌هاي فني فوق‌العاده‌اش، بلكه شخصيت منحصر‌به‌فرد او بود. او بازيكني باهوش، دونده، تكنيكي و با قابليت بازي در چندين پست بود. از بال كناري تا هافبك مياني و حتي دفاع چپ، هر جا كه كادر فني نياز داشت، وحيد اميري با تمام وجود به ميدان مي‌رفت و بهترين عملكرد خود را به نمايش مي‌گذاشت. قدرت حفظ توپ، ديد عالي، پاس‌هاي دقيق و توانايي دريبلينگ در فضاهاي بسته، او را به مهره‌اي غيرقابل جايگزين تبديل كرده بود.
اما فراتر از مهارت‌هاي فني، وحيد اميري نماد واقعي يك فوتباليست حرفه‌اي، بي‌حاشيه و متعهد بود. در طول سال‌ها، او هرگز درگير حواشي رسانه‌اي نشد، اعتراضات او به داوري‌ها و تصميمات كادر فني حداقل بود و هميشه با احترام كامل با هم‌تيمي‌ها، مربيان و هواداران برخورد مي‌كرد. اين خصلت‌ها، او را به محبوبيت ويژه‌اي در ميان هواداران و احترام عميقي در ميان رقباي ورزشي رساند. او شايد كمتر در كانون توجه رسانه‌ها قرار مي‌گرفت يا كمتر گل‌هاي سرنوشت‌ساز به ثمر مي‌رساند، اما حضورش در تركيب تيم، آرامش و تعادل خاصي به پرسپوليس مي‌بخشيد. او «بازيكن تيم» به معناي واقعي كلمه بود؛ كسي كه هميشه منافع جمع را بر منافع فردي ترجيح مي‌داد.
حالا، در ۳۷ سالگي، وحيد اميري در آستانه فصل جديد، مسير جديدي را براي خود انتخاب كرده است. شايعات حكايت از آن دارد كه مقصد بعدي اميري، خيبر خرم‌آباد خواهد بود؛ تيمي از زادگاهش، لرستان. تصميمي كه احتمالا با هدف سپري كردن سال‌هاي پاياني فوتبال خود در كنار خانواده و در شهر و ديار خود گرفته شده است. اين انتخاب، نشانه‌اي ديگر از شخصيت متواضع و ريشه‌دار او است كه مي‌خواهد در سال‌هاي پاياني، به جايي بازگردد كه از آنجا برخاسته است.
از سمت ديگر روز گذشته خبر رسيد باشگاه تراكتور تماس‌هايي با وحيد اميري برقرار كرده‌اند تا اين ستاره را بعد از چند پرسپوليسي ديگر به تبريز ببرند. در صورت پيوستن وحيد اميري به تراكتور او دوباره زيرنظر دراگان اسكوچيچ قرار خواهد گرفت. كسي كه در تيم ملي هدايت وحيد را برعهده داشت و به خوبي بلد است از اين ستاره البته پا به سن گذاشته بازي بگيرد. وحيد اميري نامي است كه با احترام و افتخار در تاريخ پرسپوليس ثبت خواهد شد. او نه تنها يك بازيكن بزرگ، بلكه انساني شريف و الگويي براي جوانان بود كه نشان داد مي‌توان در اوج فوتبال، بدون حاشيه و با اخلاق حرفه‌اي، به موفقيت‌هاي بزرگ دست يافت. وداع با وحيد اميري، وداع با بخش مهمي از خاطرات طلايي هواداران پرسپوليس است. براي او در ادامه مسير زندگي و فوتبالش، هر جا كه باشد، آرزوي موفقيت و بهترين‌ها را داريم. ياد و خاطره دوندگي‌ها، پاس‌ها و تعصب او در پيراهن پرسپوليس، هميشه در ذهن هواداران باقي خواهد ماند.