يك خبر، سه چهره / اجراي مجوز اكران سينماها و نشانههاي خوب براي سينما
فرصتي براي كنارهگيري از حاشيهها
علي سرتيپي٭/ فروردين امسال فروش سينماهاي كشور شش ميليارد و صد ميليون تومان بود؛ رقمي كه نسبت به فروش پارسال كمي بالاتر بود، اما همين رقم به احتساب نرخ بليت مشخص ميكرد كه تعداد تماشاگران نسبت به پارسال كمتر شده و اوضاع اكران خوب نيست. اما با اكران «قصهها»، همين جمعه گذشته تنها در يك سينما 20 ميليون تومان فروش داشتيم. مردم به سينماها بازگشتند و خبر اكران «نهنگ عنبر» و فيلمهاي ديگر، نفسي تازه در جان اكران سينماها دميده. همين استقبال مخاطب نشان ميدهد كه اتفاقهاي خوبي براي سينما در راه است و مديران سازمان سينمايي، تصميمات درست و خوبي براي اكران گرفتهاند؛ تصميماتي كه نبايد به آنها ترديد داشت و بايد باور كرد كه حساسيتهاي سياسي و سياسيكاري در سينما، نسخهاي نادرست براي سينماست. مديراني كه به فيلمها اجازه اكران ميدهند، مديراني آگاه و كاربلد هستند و فيلمسازاني كه از جامعه حرف ميزنند هم همينطور. اگر فيلمساز از جامعهاش حرف نزند و مدير هم درك درستي از سينما نداشته باشد، همان اتفاقي را ميبينيم كه در سالهاي گذشته براي مردم رخ داده؛ روزبهروز بياعتمادي به سينما بيشتر شده و مردم به جاي ديدن آثاري سالم و دوستداشتني پاي ماهوارهها نشستهاند. اما همين اتفاق خوب، در همين مدت كوتاه ثابت ميكند كه وقتي فارغ از حاشيه و سياست تصميم درستي براي هنر گرفته ميشود، مردم هم از آن استقبال ميكنند و چه بهتر كه اين روزها از حساسيتها چشمپوشي كنيم و اجازه دهيم مردم كمي از ماهوارهها فاصله بگيرند و به سينما بيايند و اهالي سينما هم دلخوش و دلگرم، به آينده اميدوار باشند.
٭تهيهكننده و پخشكننده سينما
راهي براي خروج ازدلسردي
اميد بنكدار٭/ فيلمهايي كه در محاق پرونده نمايش ميمانند، دودستهاند؛ دسته اول فيلمهايي با رويكرد اجتماعي و گاه انتقادي كه در جهت اعتلاي فرهنگي جامعه و ثبت معضلات در تاريخ بيداري كشورمان توليد ميشوند و دسته دوم، فيلمهايي كه با بندبازي روي خط قرمز با هدف استفاده از تبليغات در رسانههاي خارجي و ژست مخالفخواني براي كسب شهرت و لابد اعتبار فيلمساز، ساخته ميشوند. اشكال كار آنجاست كه مديريت فرهنگي كشور شيوه برخورد يكساني را براي هردو گروه در نظر ميگيرد و چه بسا به خاطر جنجالسازي گروه دوم در آنان انعطاف بيشتري نشان ميدهد. به عنوان فيلمسازي كه تجربه توقيف فيلم اول و دوم خود را در سازوكار مديريتي دولتهاي پيشين داشته و هردوبار جز سكوت و صبوري و مدارا واكنشي نشان ندادهام، جدا اعتقاد دارم هر فيلمنامهاي كه از وزارت ارشاد پروانه ساخت و نمايش ميگيرد، اگر به همان سياق و بدون تغيير ساخته شود، به لحاظ حرفهاي، شرعي و قانوني بايد اجازه اكران و نمايش داشته باشد چرا كه اضافه شدن خوانهاي پروانه نمايش مثل اجازه حوزه هنري براي اكران فيلم در سينماهايش، اجازه شهرداري براي اكران فيلم در پرديسهاي سينمايي، اجازه صدا و سيما براي پخش تبليغات تلويزيوني فيلمها، جز ترسيدن سينماگران و دلسردكردن بخش خصوصي و سرمايهگذاران فرهنگي حاصل ديگري نخواهد داشت.
٭كارگردان
اتفاق خوب مقاومت مديران سينمايي
كيوان كثيريان٭/ فشاري كه براي اكران برخي فيلمها به وزارت ارشاد وارد ميشود، تنها بهانهاش سينما و فيلم است. اصل ماجرا درباره فشار به دولت يازدهم و ريگاندازي براي اين دولت است. اين فشارها هيچكدام قانوني نيستند و از آنجايي كه دستشان در سياست خارجي بسته شده، سينما، موسيقي و كتاب را بهانه ميكنند تا با حركتي غيرقانوني دولت را ناكارآمد جلوه دهند. اما وزارت ارشاد، مرجع قانوني تمام اتفاقات است و وقتي مديران درباره اثري تصميم ميگيرند و به آن مجوز ميدهند، اين مجوز صلاحيت قانوني دارد و هيچ بهانهاي براي رد يا متوقف كردن آن قابل قبول نيست. اتفاق خوبي كه اين روزها براي سينما ميافتد، اتفاقي است كه بايد سال گذشته و با اكران فيلم «خانه پدري» ميافتاد. مديران وزارت ارشاد اگر همان زمان پاي مجوزي كه داده بودند ميايستادند و مقاومت ميكردند، ديگر جشنواره بيخاصيت و خنثي مثل جشنواره فيلم فجر را نميديديم. اما آن زمان مديران مقاومت نكردند و مشخص شد آنهايي كه در اتاق فكر فشارهاي فرهنگي نشستهاند، حتي به يك جشنواره خنثي هم راضي نيستند و بالاخره بهانهاي براي فشار پيدا ميكنند. اما حالا كه مديران پاي مجوز فيلم «قصهها» و «نهنگعنبر» ايستادند، مشخص شده كه اين ايستادگي باعث ميشود تا فشارها خلعسلاح شوند، عقيم بمانند و در نهايت هم استقبال مردم در سينماها، وضعيت اكران را بهتر كند. اميدوارم مديران سازمان سينمايي به نشانه همين اتفاق از اين تجربه خوب استفاده كنند و به عنوان مرجع اصلي و قانوني، مجوزهايي كه صادر ميكنند را اجرا كنند و راهها را براي ناكارآمد جلوه دادن دولت يازدهم ببندند.
٭رييس انجمن منتقدان و نويسندگان سينمايي