نگهداري از خاكريز، سخت‌تر از فتح آن است
جاويد قربان اوغلي
با توجه به اينكه دولت دونالد ترامپ، شمشير را از رو بسته و ديپلماسي فعالي را در سراسر دنيا آغاز كرده تا بتواند جمهوري اسلامي ايران را با دشواري روبه‌رو كند و تمام اركان ديپلماسي اين كشور به عيان و نهان در حال فعاليت هستند، اولويت اصلي دستگاه سياست خارجي در شرايط كنوني بايد رصد و پيگيري اقدامات ايذايي ايالات متحده امريكا باشد، تا بتوان بر اساس داده‌ها و اطلاعات از اقدامات، جابه‌جايي‌ها، مذاكرات و جبهه‌گيري‌هاي واشنگتن، اقدام‌هاي ديپلماتيك متناسب و موثري در روابط دو جانبه و چندجانبه ايران با كشورهايي كه امريكا آنها را براي رويارويي با ايران تطميع، تهديد يا تشويق مي‌كند، تهيه شود. مي‌دانيم كه امروز دولت ايالات متحده امريكا، چهاردهم آبان ماه جاري را به عنوان ضرب‌الاجل قطع كامل صادرات نفت خام ايران قرار داده است. به اعتقاد من هم دستگاه ديپلماسي و هم ديگر دستگاه‌هايي كه در عرصه سياستگذاري خارجي، تجاري و انرژي ايران مسووليت دارند، بايد رصد دقيق تحركات امريكا را در دستور كار خود قرار دهند. ديگر اولويت سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران، نگه داشتن جايگاه ايران در برجام است، تصميمي كه نظام پيش از اين گرفته است، بايد مصرانه حفظ شود. برجام مانند يك نقطه قابل اتكاي سرزميني مي‌ماند كه دستگاه سياست خارجي ايران فتح كرده است در ادبيات نظامي فتح خاكريز مسووليتي ساده‌تر از حفظ و حراست از آن قلمداد مي‌شود، در مورد برجام هم مساله حفظ و حراست از برجام، بايد در صدر اولويت‌هاي دستگاه سياست خارجي قرار بگيرد و نبايد اجازه داد اقدام‌هاي تحريك‌آميز و ايذايي كشورهايي مانند امريكا، اسراييل و عربستان سعودي ما را از تمركز بر نگهداري اين نقطه استراتژيك منحرف كند. استقامت و مداومت جمهوري اسلامي ايران در برجام، زمينه‌ساز اعتماد بيشتر جهان به رفتار باثبات، منطقي و قابل پيش‌بيني ايران خواهد شد. ايران براي عبور از اين شرايط ويژه و حاد، نيازمند ايجاد آرامش در منطقه است. در اين راستا يكي ديگر از اولويت‌هاي در شرايط ويژه كنوني بايد گفت‌وگو با همسايگان و شايد تجديدنظر در برخي رفتارهاي منطقه‌اي است. بايد از درگيري‌هاي ناخواسته با برخي از همسايگان و كشورهاي منطقه، پيشگيري و جلوگيري كرد. نهايتا همواره در دانش سياسي گفته مي‌شود كه سياست خارجي، ادامه سياست داخلي است؛ اگر اين اصل را بپذيريم بايد براي گذر از شرايط ويژه كنوني به سمت وفاق ملي حركت كنيم. وفاق و وحدت ملي فقط در سطح شعار كافي نيست، اين وحدت بايد فراگير باشد و همه گروه‌ها و اقشار را در بر بگيرد و در تمام سطوح حكومت پذيرفته شود تا وفاق و اجماع ملي با رفع كدورت‌ها و بدبيني‌ها به ارمغان آورد.
ديپلمات پيشين