بهارستاني‌ها از ضرورت وفاق و دوري از حاشيه‌سازي براي حل مشكلات مردم مي‌گويند
پرهیز از اختلاف
احمد فاطمي: تنها مسير حفظ انسجام ملي، گفت‌وگوست
علي بابايي: برخي افراد و گروه‌ها، منافع حزبي و جناحي را بر منافع ملي ارجح مي‌دانند
مهدي بيك اوغلي| پس از پزشكيان اين‌بار نوبت به علي لاريجاني، دبير شوراي عالي امنيت ملي كشور رسيد كه به روش‌هاي مختلف از كنشگران سياسي، احزاب و گروه‌ها بخواهد با درك شرايط حساس كشور از ايجاد حاشيه‌هاي غير ضروري پرهيز كنند. لاريجاني ابتدا با خط و امضاي خود، مرقومه‌اي براي فعالان رسانه‌اي ارسال كرد و از آنها خواست كه براي مدتي از دامن زدن به دو قطبي‌ها و حاشيه‌هاي غيرضروري پرهيز كنند و سپس در جمع برخي فعالان سياسي و حزبي اعلام كرد: «فكر مي‌كنم زعماي سياست در ايران هنوز مساله حساس امروز ايران را به خوبي لمس نكرده‌اند.» لاريجاني در ادامه يادآور شد: «به محض اينكه حادثه‌اي رخ مي‌دهد راحت به جان يكديگر مي‌افتند و فضاي كشور را به‌هم مي‌ريزند. اين نشان مي‌دهد كه بزرگي صحنه را درك نكرده‌اند.» اين مقام امنيتي بلند‌پايه كشور در پايان تاكيد مي‌كند: «خب بله اختلاف‌نظر در كشور وجود دارد، وقتي شما در عرصه جنگ مهمي هستيد، بايد خيلي چيز‌ها را براي روز ديگري بگذاريد. خداوند گذشت را براي همين روز‌ها گذاشته است ديگر. اين يك اشكال است كه بايد به زبان‌هاي مختلف گفت، زيرا اگر درك نشود به كشور لطمه مي‌زند.» اين رويكرد لاريجاني در تداوم همان ديدگاهي است كه پيش از اين مسعود پزشكيان، رييس‌جمهور براي راهبرد حل مشكلات ارايه كرده بود.
«ايده وفاق» راهبردي است كه رييس‌جمهور پزشكيان بلافاصله پس از تكيه زدن بر راس هرم اجرايي كشور در دستور كار قرار داد تا به‌زعم خود زمينه تحقق منافع ملي را فراهم سازد. ايده‌اي كه رييس‌جمهور آن را به قيمت نقد اصلاح‌طلبان از خود در پيش گرفت و تلاش كرد رويكرد «دعوا نكنيم» را در عرصه سياسي و عمومي كشور ترويج كند. پزشكيان و ياران نزديك او به درستي با بررسي تحليلي عملكرد همه دولت‌هاي پس از جنگ به اين نتيجه رسيدند كه براي رفع مشكلات بنيادين اقتصادي، ديپلماسي، ارتباطي، فرهنگي و... در كشور به مشاركت همه طيف‌ها، گروه‌ها و دستجات نياز است و هيچ دولتي با تكيه صرف بر گروه‌هاي سمپات خود نمي‌تواند پروژه‌هاي دشواري چون توسعه اقتصادي، رفع تحريم‌ها، دستيابي به توافق، رفع فيلترينگ و... را ساماندهي كند. پزشكيان براي ايجاد اين هماهنگي‌ها و محكم كردن كمربند وفاق، پس از جنگ 12روزه پيشنهاد حضور علي لاريجاني به عنوان دبير شوراي عالي امنيت ملي را مطرح كرد. چهره‌اي ميانه‌رو كه همواره در شمايل شاهين ترازو تلاش كرده توازن را به عرصه سياسي كشور باز گرداند. اما اجراي ايده وفاق در عمل با مشكلاتي جدي همراه است. برخي طيف‌هاي تندرو كه در انتخابات چهاردهم رياست‌جمهوري، موفق به كسب حداكثر آرا نشدند، اندك زماني پس از پايان انتخابات، علم مخالفت با دولت و ايده وفاق را بر افراشتند و به بهانه‌هاي مختلف هم به دولت تاختند و هم با ايجاد دو‌قطبي‌هاي كاذب «موافقان برجام- مخالفان برجام»؛ «حجاب- بي‌حجابي»؛ «موافقان فيلترينگ-مخالفان فيلترينگ» و... تلاش كردند فضاي جامعه را ملتهب سازند. به اعتقاد چهره‌هايي چون رييس‌جمهور و دبير شوراي عالي امنيت ملي‌اش مقابله با اين رويكردهاي راديكال، چهره‌هاي سياسي، دلسوزان كشور و افراد فرهيخته بايد تلاش كنند وارد بازي تدارك‌ديده‌شده‌توسط‌‌اين‌جريانات نشده و با بي‌تفاوتي نسبت به كنش‌هاي آنان زمينه افزايش وفاق در جامعه را فراهم سازند. «اعتماد» براي بررسي ابعاد گوناگون اين راهبرد سراغ احمد فاطمي (اصلاح‌طلب - نماينده بابل) و علي بابايي كارنامه (اصولگرا-نماينده ساري) 2 نماينده از طيف‌هاي مختلف سياسي در مجلس رفته تا درباره راه‌هاي افزايش وفاق و هماهنگي براي حل مشكلات با آنها گفت‌وگو كند.
جريان اقليتي در مجلس تقسيم كار كرده و به بهانه‌هاي مختلف به دولت پزشكيان حمله مي‌كنند
احمد فاطمي، نماينده مردم بابل و عضو كميسيون اجتماعي مجلس در گفت‌وگو با «اعتماد» درباره اهميت وفاق و هماهنگي درون سيستمي براي رفع مشكلات بنيادين كشور مي‌گويد: « دولت چهاردهم يك دولت استثنايي در طول همه دولت‌هاي پس از انقلاب است، چون دولتي است كه به معناي واقعي كلمه به دنبال وفاق است و اين موضوع را در عمل نشان داده است.حدود 70درصد مديران كشور در استان‌هاي مختلف، مديراني هستند كه از زمان دولت آقاي رييسي روي كار آمده‌اند و همچنان نيز حضور دارند. بسياري از مديران كل، مديران استاني و مياني كشور از دولت قبل سر كار هستند. بنابراين، اين يك فرصت است براي اينكه در عمل وفاق و همراهي و يكي شدن رقم بخورد.» فاطمي در تشريح موانعي كه امر وفاق را با مشكل مواجه مي‌سازد، مي‌گويد: «تندروها نمي‌خواهند به اين مساله به عنوان يك فرصت و امتياز نگاه كنند و بي‌اعتنا از كنار ايده وفاق آقاي پزشكيان عبور مي‌كنند. آنها نمي‌خواهند بپذيرند كه رييس‌جمهور پزشكيان يك فرصت در اختيار طيف‌هاي سياسي قرار داده كه در پروسه رشد پايدار و همه‌جانبه كشور مشاركت كنند. حتي جنگ 12روزه اخير هم فرصتي را ايجاد كرد تا انسجام و اتحاد ملي تثبيت شده و خودش را پيدا كند. اما برخي تندروها در داخل مجلس و خارج از مجلس روي مسائل و حاشيه‌هايي زوم مي‌كنند كه برخلاف منافع ملي و بر طبل تشتت و تفرق كوبيدن است. اين دسته از سياسيون در زمين دشمن بازي مي‌كنند. به نظرم بحث انسجام، وفاق و اتحاد يك درك متقابلي نياز دارد، به عقلانيتي نياز دارد تا تمام جريانات سياسي با هر گرايش و سليقه‌اي مانند مردم كه پاي ايران و انقلاب و شهدا ايستادند همين محورها را داشته باشند. عده‌اي اما نمي‌خواهند بپذيرند و عناد مي‌ورزند و كينه‌ورزي مي‌كنند.» عضو كميسيون اجتماعي مجلس در بيان مصداقي راه‌هاي افزايش وفاق و همراهي فعالان سياسي، حزبي مي‌گويد: «تنها مسير حفظ انسجام ملي، گفت‌وگوست. صدا و سيما و هم اصحاب رسانه مي‌توانند نقش موثري در اين زمينه داشته باشند، اما متاسفانه صدا و سيما آن‌گونه كه بايد و شايد اين نقش را ايفا نمي‌كند. البته اين به معناي بي‌اثر شدن امر سياسي نیست، داوري نهايي درباره گفتمان‌ها بايد به مردم سپرده شود. همه طيف‌هاي سياسي، مديران و... گفت‌وگو مي‌كنند تا رويكرد مد‌نظر آنها مورد توجه قرار گيرد. اين مردم هستند كه نهايتا بين اين گفتمان‌ها، رويكردي كه به مطالباتشان نزديك‌تر است را انتخاب مي‌كنند.» فاطمي در پايان يادآور مي‌شود: «كنشگران سياسي و حزبي نبايد برخي حرف‌ها كه باعث تفرق و شكست انسجام مي‌شود را بزنند، نمايندگان برخي نطق‌ها را انجام ندهند، تذكرات هدفمند و مديريت شده را بيان نكنند. متاسفانه جريان اقليتي در مجلس تقسيم كار كرده و به بهانه‌هاي مختلف به دولت پزشكيان حمله مي‌كنند تا دولت چهاردهم را به دروغ ناكارآمد جلوه دهند! در حالي كه تندروها بايد بدانند، مردم هر ناكارآمدي يا تصوير ناكارآمدي را به حساب كليت نظام و طيف‌هاي سياسي مي‌گذارند. براي مردم اصولگرا و اصلاح‌طلب؛ راست و چپ تفاوتي ندارد. ناكارآمدي دولت از نظر مردم ناكارآمدي كل سيستم است و توفيق دولت، موفقيت كل ساختار حكمراني كشور محسوب مي‌شود، بنابراين همه بايد در راستاي وفاق و انسجام حركت كنيم.»
برخي افراد و گروه‌ها، منافع حزبي و جناحي را بر منافع ملي ارجح مي‌دانند
علي بابايي، نماينده ساري و عضو كميسيون اجتماعي مجلس در گفت‌وگو با «اعتماد» ضمن ورود به اين بحث در پاسخ به اين پرسش كه چگونه مي‌توان با عبور از حاشيه‌سازي‌هاي تندروها، زمينه افزايش وفاق در كشور را ايجاد كرد؟ مي‌گويد: « بحث وفاق ملي يا همبستگي ملي براي پيشبرد كارهاي مردم بين همه موثرين در حكمراني چه در مجلس و چه در دولت و چه در ساير قوا و اركان قدرت از ضرورت‌هاي كليدي امروز ايران است. در طول تاريخ به خصوص دهه‌هاي اخير در سيستم‌هاي اجرايي تمام خسارت‌هايي كه متوجه كشور شده، ناشي از اختلافات بين مسوولان تراز اول كشور به عنوان نماد و الگوي رفتار درست حكمراني بوده است.»
بابايي ادامه مي‌دهد: «ما به عنوان نماينده مردم وقتي ميان مردم و آحاد جامعه مي‌رويم مردم از ما و همه مسوولان و فعالان سياسي همين توقع وفاق را دارند. يعني سياست‌گذاران، سياستمداران و مسوولان در عين اينكه گرايش‌هاي سياسي مختلفي دارند (كه منافاتي با بحث رشد و پيشرفت كشور ندارد) اما در جامعه نبايد مخرب باشند و عليه هم مواضع خصمانه و غيرمنطقي و غيراصولي اتخاذ كنند. سياست‌هايي كه كنشگران سياسي اتخاذ مي‌كنند بايد در راستاي منافع ملي كشور باشد، به خصوص اين نوع رفتارها ازسوي كساني كه تجربه بيشتري نسبت به جوانان دارند، قابل قبول نيست.» عضو كميسيون اجتماعي مجلس با دسته‌بندي كنشگران سياسي يادآور مي‌شود: «در فضاي حكمراني كشور به‌طور كلي دو دسته حضور دارند؛ طيف‌هايي كه داراي تجربه بيشتري هستند و در فضاي سياسي به قول معروف استخوان خرد كرده محسوب مي‌شوند. طيف‌هاي ديگري از سياستمداران هم جواناني هستند كه از نسل‌هاي جديد و طيف‌هاي جوان به جرگه حكمراني تراز اول كشور وارد مي‌شوند. اين جوانان انقلابي چه چپ باشند و چه راست و چه اصلاح‌طلب باشند يا اصولگرا و ميانه‌رو، بايد ابتدا منافع ملي را شناخته و پس از آن در راستاي تحقق آن تلاش و فعاليت كنند. وظيفه افراد باتجربه‌تر انتقال اين تجربيات به جوانان انقلابي و پرشور است.» او يادآور مي‌شود: «در كنار اين افراد برخي افراد و جريانات هم حضور دارند كه همواره منافع جناحي و سياسي و گروهي را بر منافع ملي ارجح مي‌دانند. اينها در طول تاريخ همواره به دنبال تنش‌آفريني و ايجاد معركه‌هاي حاشيه‌اي بوده‌اند. معتقدم اين افراد و گروه‌ها هم بايد شرايط حساس امروز ايران را درك كرده و در راستاي تحقق وفاق تلاش كنند.» بابايي با تاكيد بر اينكه اولويت اصلي امروز كشور رشد اقتصاد و بهبود شاخص‌هاي معيشتي است، مي‌گويد: «مدل زندگي مردم و توجه به سبك زندگي آنها هم ازجمله اولويت‌هايي است كه همه بايد روي آن توافق كنند، ضمن اينكه ايران مي‌تواند مناسبات ارتباطي خود در سطح جهان را بهبود داده و تحريم‌ها را از پيش پاي اقتصاد و تجارت كشور بردارد. براي اين هدف، بايد از درون كشور صداي واحدي به گوش برسد و انسجام و مشاركت عمومي در بالاترين سطح وجود داشته باشد.» او ادامه مي‌دهد: «يكي از بركات جنگ 12روزه هم همين اتحاد و انسجام بود؛ مردم با انسجام عمومي و مسوولان با اتحاد ملي توانستند يك پيوند نزديك و هماهنگ ايجاد كنند و به عنوان نمادي براي حل مشكلات از آن استفاده شود. امروز بايد از شخص محترم رييس‌جمهور پزشكيان و جناب آقاي قاليباف تشكر و قدرداني كنيم؛ ديگران هم مانند اين عزيزان بايد كمك كنند تا كشور در مسير رشد قرار گيرد. اكثريت نمايندگان مجلس هم تلاش مي‌كنند به دولت براي تحقق اين روند مساعدت كنند.» بابايي در پايان تاكيد مي‌كند: «امروز مجلس تلاش مي‌كند ايرادات برنامه هفتم را شناسايي كرده و به دولت كمك كند تا اين نارسايي‌ها رفع شود. ازسوي ديگر برنامه هفتم، محاسن و مزاياي زيادي هم دارد. نمايندگان بايد تك‌‌تك بندهاي برنامه هفتم را براي دولت چهاردهم شناسايي كرده و به گونه‌اي برنامه‌ريزي كنند كه دولت براي اجراي آنها مشكلي نداشته باشد. بايد به سمتي حركت كنيم كه سفره مردم رونق پيدا كند و چشم‌انداز روشني براي آينده پيش روي اين مردم فداكار و همراه گشوده شود. اين چشم‌انداز با وفاق و هماهنگي و همراهي همه اركان كشور اعم از دولتمردان، نمايندگان، مسوولان قضايي و نظارتي، فعالان سياسي و حزبي و عموم مردم ايجاد مي‌شود.»