سير مرثيه‌سرايي در ايران
كتاب «سير مرثيه‌سرايي در ايران؛ از رودكي تا بهار» تاليف نصرالله امامي، عضو پيوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسي منتشر شد.
در بخشي از پيش‌گفتار اين اثر مي‌خوانيم: «در ميان عالي‌ترين تراوش‌هاي ذهني و عاطفي انسان و آن چيزي كه ما شعر مي‌ناميم، اغراض و معاني متنوعي به چشم مي‌خورند كه به اقتضاي برخورداري فرهنگي هر قوم و ادبياتي، داراي گوناگوني‌هاي خاصي‌اند. در گونه‌هاي شعر فارسي، آنچه از زيرساخت عاطفي بسيار ژرفي برخوردار است و درعين‌حال از مهم‌ترين عناصر شعر نظير تخيل و ديگر عناصر هنري آن نيز در حد بسيار بالايي برخوردار است، مرثيه است.
مرثيه را بايد تلاقي عاطفه و تخيل دانست و اين خصيصه در سوگ‌سرودهاي هنري و برتر شعر فارسي، جلوه بارزتري دارد. نمونه‌هايي از اين گونه شعري كه پشتوانه‌هاي عاطفي متراكم‌تر و مايه‌هاي تصويري قوي‌تري داشته‌اند، در تاريخ هزارساله شعر فارسي، حضور و جلوه‌اي ابدي به خود گرفته‌اند.
اثر حاضر كه گستره مرثيه‌سرايي در ادبيات فارسي را با همه ويژگي‌هايش مورد كندوكاو قرار داده است، تاريخ سرايش مرثيه از آغاز تا زماني نزديك به روزگار ما را در بر مي‌گيرد و تلاشي است براي شناساندن دقيق‌تر اين گونه شعري در ميراث ادبي فارسي. در نگارش اين اثر، محور تاريخي در كنار ملاحظات ادبي، فرهنگي و انتقادي مدنظر بوده و نمونه‌هاي قوي مرثيه‌سرايي در كنار گونه‌هاي ضعيف و شايد ضعيف‌تر آن توصيف شده است تا هم زمينه‌اي براي برخي از مقايسه‌هاي ادبي و انتقادي فراهم آيد، هم اشتمال و فراگير بودن ملاحظات تاريخي و تاريخ ادبياتي به حاشيه رانده نشود».