رقابت‌‌هاي پارادووميداني قهرماني جهان علاوه بر مدال‌هاي رنگارنگ يك مدال نقره ويژه و دراماتيك براي ايران داشت. هاجر صفرزاده، ملي‌پوش كشورمان در دوي 400 متر بانوان كلاس T12 با نمايشي خيره‌‌كننده تا آستانه كسب مدال طلا پيش رفت. صفرزاده كه در رقابت با نمايندگان چين، روسيه و ونزوئلا بود با ثبت زمان 56.39 ثانيه به مقام نايب قهرماني دست يافت. متأسفانه، در گام‌‌هاي پاياني و تنها يك قدم مانده به خط پايان اين ورزشكار ارزشمند كشورمان زمين خورد. اين سقوط لحظه‌‌اي، مدال طلاي او را ربود و او را در جايگاه دوم قرار داد. صفرزاده در شرايطي زمين خورد و دوم شد كه مانند رقبا نتوانسته بود با «همراه» بدود و شايد همين باعث زمين خوردن او شد. پس از پايان اين رقابت پرفراز و نشيب، گفت‌وگويي اختصاصي با هاجر صفرزاده ترتيب داديم تا از جزييات اين لحظه حساس و احساسات او بشنويم. در ادامه چكيده‌اي از اين گپ و گفت را بخوانيد.
از حضورتان در مسابقات جهاني بگوييد.
اين دومين حضورم در اين مسابقات بود كه در ماده چهارصد متر و دويست متر شركت كردم كه در چهارصدمتر با اختلاف زياد نفر اول بودم اما متاسفانه دم خط به زمين خوردم و با اختلاف يك صدم ثانيه نفر دوم شدم. دو روز قبل از مسابقات دچار سرماخوردگي شديدي شدم و بدن درد و تب و لرز و عفونت ريه داشتم. متاسفانه در اين مسابقات به لحاظ بدني خيلي كم آوردم و براي همين نتوانستم آن مدالي كه دوست دارم را كسب كنم. در دويست متر كه يك روز پس از مسابقات چهارصدمتر برگزار شده بود كه تا مرحله نيمه نهايي صعود كردم اما به لحاظ جسمي خيلي ضعيف شده بودم و حالم خوب نبود كه متاسفانه نتوانستم در دويست متر به فينال صعود كنم. حتي همه مسوولان هم به من گفتند در دويست متر شركت نكن چون بدنت ضعيف است و حالت خوب نيست اما با اصرار خودم شركت كردم.
در چهارصد متر از لحظه استارت با اختلاف از رقباي‌تان پيش بوديد چه شد كه گام آخر كم آورديد؟
بله با اختلاف زياد نفر اول بودم كه دم خط پايان زمين خوردم و ورزشكار روسی رد شد از خط و من دوم شدم. يك صدم ثانيه كم آوردم كه اصلا نمي‌شود آن را به زبان آورد! بدنم به‌شدت عفونت كرده بود و با تب و بدن درد كه نمي‌دانم چطور خودم را رد كردم آنقدر حالم بد بود اما خب قسمتم اين بود.
چرا همراه با خودتان نبرده بوديد؟
من از اول بدون همراه مي‌دويدم و ورزشكار خانمي هم نيست كه پا به پاي من بتواند بدود يا ركوردش بهتر از من باشد و بخواهد همراهي‌ام كند از طرفي متاسفانه يك قانوني داريم كه دونده آقا در كشورمان نمي‌تواند كنار دونده خانم بدود. براي همين بدون همراه مي‌دوم. همان‌طور كه همراه داشتن خوب است مي‌تواند به ضرر ورزشكار همراه باشد چون اگر همراه شما خطا كند، شما هم حذف مي‌شويد.
اگر همراه داشتيد مدال تان طلا مي‌شد؟
حتي اگر سرماخوردگي نداشتم هم مي‌توانستم با اختلاف زيادي اول شوم، من به دليل بيماري‌ام حتي نتوانستم ركورد شخصي‌ام را بزنم. برنامه‌ام را آن سرماخوردگي خراب كرد وگرنه اگر سرحال مي‌رفتم، مي‌توانم به جرات بگويم كه با اختلاف ۵۰ متر نفر اول شوم. حالا چه با همراه چه بدون همراه.
ورزشكار روس بعد از مسابقه با شما خوش و بش كرد؟
بله، همان كه اول شد. اين ورزشكار در پارالمپيك پاريس حتي نتوانسته بود به فينال برسد و در مرحله مقدماتي حذف شده بود. او ورزشكار خوبي نبود شايد قسمتش كسب مدال جهاني بود! او سورپرايز شده بود كه با رد شدن از من اول شده.
بعد از اين رقابت هم گويا به بيمارستان رفتيد؟
بله. واقعا بدن درد و تب شديدي داشتم. حتي هنوز ريه‌هايم عفونت دارد. بعد از مسابقه همه به من گفتند چطور با اين حالت توانستي مسابقه دهي!
در بين صحبت‌هايتان اشاره كرديد كه حضور همراه مي‌تواند به ضرر ورزشكار باشد. مي‌توانيد بگوييد حضور همراه چه ويژگي‌هاي مثبتي دارد؟
در حين دويدن يك همراه با شما صحبت مي‌كند و وقتي حس مي‌كنيد كنار شما يك نفر حضور دارد كه به شما انگيزه مي‌دهد كه باعث مي‌شود بهتر بدويد. در همين مسابقات، وقتي ورزشكار روس به من نزديك مي‌شد صداي همراهش را مي‌شنيدم كه داد مي‌زد تا سريع‌تر بدود اما من در آن لحظه خون به مغزم نمي‌رسيد. همين كه در حين مسير يكي با شما صحبت مي‌كند، مي‌تواند به شما كمك كند.
وقتي بدون همراه در مسابقات شركت كرديد براي بقيه ورزشكاران جاي سوال نبود كه چرا همراه نداريد؟
در اين 10سال كه در مسابقات برون مرزي شركت مي‌كنم هميشه بدون همراه هستم و در كلاس ما حضور همراه، اختياري است. تمام رقيبان من در اين 10ساله همراه داشتند. براي مسوولان مسابقه جاي سوال است و تعجب مي‌كنند كه يك ورزشكار بدون همراه مي‌دود.
اين قانون منع حضور همراه هيچ وقت باعث نااميدي شما نشده ؟
من بدون همراه هم واقعا خوب مي‌دوم و با خودم مي‌گويم تا جايي كه مي‌توانم خوب بدوم وقتي كسي كنارم نباشد اشكالي ندارد اما وقتي يكي كنار شما بدود باعث ايجاد انگيزه مي‌شود و من فقط در اين زمينه احساس كمبود خلأ مي‌كنم. در مسابقات صداي همراه ساير ورزشكاران را مي‌شنوم كه گاهي به من استرس مي‌دهد كه الان نزديكم شدند و صداي آنها را مي‌شنوم. اما خب ريسك هم هست كه با خطاي همراه، شما حذف مي‌شوي.
به لحاظ امكانات مشكلي نداشتيد؟
يك بدشانسي ديگري كه داشتم اين بود كه يك كفش براي اين مسابقات خريدم كه نزديك به 25 ميليون پولش است! همان كفشي كه در پارالمپيك پاريس بیشتر قهرمانان داشتند اما متاسفانه اجازه استفاده از اين كفش را نداشتم چون طبق قانون اين مسابقات بايد ميخ كفش ۶ ميل باشد اما ميخ اين كفش ۹ ميل است كه نبايد از اين استفاده كني. مجبور شدم با كفش تمريني‌ام كه كفش قديمي بود مسابقه بدهم. قبل از اينكه بروم سر خط مسابقات به من گفتند و مقدور نبود كه كفش ديگري بخرم.
هزينه كفش با شما است يا فدراسيون؟
كفش با خودم هست اما هزينه اعزامم را كميته ملي پارالمپيك و فدراسيون مي‌دهند. در اين مسابقات هم اسپانسر، هزينه‌ام را دادند.
بعد از نايب قهرماني در پارالمپيك چقدر پاداش گرفتيد؟
۸ ميليارد بود كه پانصد ميليون آن را كم كردند!
شايد ماليات بوده!
دقيقا همين طور است!
ولي ما به شوخي گفتيم!
نه واقعا همين‌طور بوده است! گفتند به همين علت كم كردند! مثلا الان ما ماهيانه ۱۵ ميليون حقوق مي‌گيريم اما يك ميليون و 500هزارتومان آن را به خاطر ماليات از ما كم مي‌كنند! فقط براي مسابقات جهاني دوبار حقوق گرفتم الان قطع مي‌شود تا مسابقات بعدي!
براي نقره جهاني چقدر پاداش مي‌گيريد؟
هنوز پاداش مسابقات جهاني سال قبل كه در آن طلا گرفتم را ندادند! گفته بودند ۶۰۰ ميليون تومان و امسال هم چيزي درباره جوايز نگفتند.
مراسم استقبال چطور بود؟
رييس اداره تربيت‌بدني اصفهان و رييس هيات كم‌بينايان و نابينايان اصفهان آمدند و دسته گل دادند و تمام! اما رييس كميته ملي المپيك آمد و رييس فدراسيون آمد و رييس فدراسيون جانبازان و معلولان آمدند كه در تهران با اينكه سه صبح رسيديم، فكر نمي‌كردم مسوولان و روسا بيايند اما همگي تشريف آوردند.
صحبت پاياني؟
واقعا اگر مربي‌ام در اين مسابقات نبود شايد اصلا همين مدال نقره هم به دست نمي‌آوردم. به نظرم حضور آقاي موسوي باعث شد تا انگيزه كافي براي جنگيدن تا ته خط را داشته باشم و دست خالي به كشور برنگردم. درست كه به مدال طلاي خودم نرسيدم اما همين نقره براي خودم خيلي ارزشمند بود كه با آن حال بد خودم براي هدفم جنگيدم.