نرمش در سياست داخلي ضرورتي براي حفظ ايران
حميد ميرزاده
جمهوري اسلامي در طول حيات خود، براي نخستينبار در ماههاي گذشته، بهويژه در موضوع اسنپبك، انواع انعطافها، امتيازها و نرمشها را به غربيها نشان داد تا شايد آنان از اجراي اين طرح منصرف شوند. اما غربيها با بهانههاي مختلف و با طرح خواستههاي بيشرمانه و زيادهخواهيهاي ناجوانمردانه، همه پيشنهادهاي رياستجمهوري و وزير امور خارجه را رد كردند.
اكنون كه حكمرانان توانايي تجديدنظر و ارايه پيشنهادهاي نو را با نهايت تواضع و فروتني ـ و البته در جهت حفظ منافع ملي- از خود نشان دادهاند كه خود نشانهاي از غلبه عقلانيت بر توهمگرايي است، شايسته است در چنين شرايطي كه بوي توطئههاي بزرگ دشمنان ايران عليه ملك و ملت به مشام ميرسد، براي افزايش سرمايه اجتماعي و اعتماد عمومي، روشها و منشهاي نوانديشانهاي به كار گيرند و مولفههاي سياست داخلي را بر پايهاي تازه و اجتماعيتر بچرخانند.
در زماني كه دشمنان با تمام توان عزم خود را جزم كردهاند تا به كشور ضربه بزنند، بر حكمرانان است كه طرحي نو دراندازند و مردمداري پيشه كنند تا مردم، همچون« بُنْيانٌ مرْصُوصٌ» سنگر مقاومت براي بقا و دوام كشور در برابر خيل مهاجمان باشند؛ مهاجماني كه يكپارچه قصد متلاشي و تجزيه ايران را دارند.
اولين گام آن است كه حاكميت، مردم را صاحب كشور و صاحب شعور سياسي بداند و بهطور جدي از اجراي طرحها و برنامههايي كه شعور مردم را به سخره ميگيرد، پرهيز كند. صداوسيما، شهرداريها و مديران مياني كه در ارتباط مستقيم با بدنه اجتماعي قرار دارند، بايد رويكردهاي جاري خود را تغيير دهند. دولت، مجلس و قوه قضاييه نيز مخاطبان اصلي اين تغيير جهت هستند.
خواستههاي اكثريت مردم روشن است. امام علي (ع) فرمود: «ستون دين و نيروي رويارويي با دشمنان، همانا عامه و اكثريت مردمند؛ پس بايد توجه و گرايش تو به آنان بيش از اقليت خاص باشد.»
بنابراين صداي غالب بايد صداي اكثريت مردم باشد. حال كه در سياست خارجي نرمش نشان داديم، اما با قهر غرب مواجه شديم، جا دارد يكبار نيز در سياست داخلي، به خاطر حفظ انسجام اجتماعي، شجاعانه نرمش نشان دهيم و اين مسير را بيازماييم. در اين صورت، قطعا با اقبال حداكثري مردم روبهرو خواهيم شد و فضاي سياسي و اجتماعي كشور براي مشاركت مردم تقويت خواهد شد و اين خود قويترين و كمهزينهترين روش براي پاسداري از ايران است.
استاد دانشگاه