صداي مهم شعر انگلستان از دنيا رفت

توني هريسون، شاعر و نمايشنامه‌نويس مطرح انگليسي در سن ۸۸ سالگي درگذشت. اين شاعر و نمايشنامه‌نويس انگليسي كه موفقيت‌هايي ازجمله دريافت جايزه «جفري فابر» را در كارنامه دارد و براي شعرها و نمايشنامه‌هاي مختلف خود درخشيده است، متولد سال 1937 بود. او به ميانجي آثارش، صداي مهمي در شعر انگلستان محسوب مي‌‌شود. آثار هريسون اعم از شعر و نمايشنامه درون‌مايه‌هايي از مباحث ملي انگلستان دارد. در آثار او اين مباحث با موضوعات و مفاهيمي چون طبقه، بي‌اخلاقي و سياست پيوند مي‌خورند.  گاردين درباره اين شاعر و نويسنده مهم انگليسي نوشت: هريسون از زماني كه نخستين مجموعه‌اش را در سال ۱۹۶۴ ميلادي منتشر كرد، صداي مهمي در شعر بريتانيا محسوب مي‌شد. او كه سابقه همكاري با گاردين را هم در كارنامه خود دارد، در زمان جنگ بوسني، گزارش‌هاي صفحه اول گاردين را مي‌نوشت. توني هريسون با شعر «V» در سال ۱۹۸۵ ميلادي كشور را شوكه كرد. اين شعر كه پس از بي‌حرمتي اوباش فوتبال به سنگ‌قبر والدينش و در واكنش به كار آنها نوشته شد، تند و تيز بود و وقتي كه از «كانال ۴» پخش شد، «ديلي ميل» آن را «سيلابي از كثافت» توصيف كرد و حتي باعث طرح يك درخواست فوري در مجلس عوام شد. شعر «V» حالا در مدرسه‌هاي انگلستان تدريس مي‌شود. «هريسون» در يك خانواده‌ كارگري در «ليدز» بزرگ شد، بورسيه‌اي براي مدرسه‌ ليدز كسب كرد و در دانشگاه ليدز به تحصيل پرداخت. شعرهايش به تنش ميان پيشينه‌ كارگري‌اش و دنياي هنر مي‌پرداختند. براي مثال در شعر « Them & uz» به معلمي كه او را مسخره مي‌كند، اشاره كرده است و جايي از جدايي‌اي كه او از والدينش به‌ واسطه‌ تحصيلاتش احساس مي‌كرد، مي‌گويد. «هريسون» در شعر «Book Ends» نوشت كه چگونه در شب مرگ مادرش نمي‌توانست با پدرش صحبت كند. در سال ۱۹۶۲ ميلادي، دوستي هريسون با وله سوينكا كه برنده نوبل و هم‌دانشگاهي‌اش بود، باعث شد به نيجريه نقل مكان كند. در نيجريه بود كه هريسون نمايشنامه «Akin Mata» را نوشت. همچنين نخستين رساله شعري خود را با عنوان «پشته‌ خاك» در سال ۱۹۶۴ ميلادي منتشر كرد. پس از بازگشت به بريتانيا در سال ۱۹۶۷ ميلادي، نخستين مجموعه‌اش با عنوان «The Loiners» جايزه يادبود «جفري فابر» را در سال ۱۹۷۰ ميلادي براي او به ارمغان آورد. اقتباس سال ۱۹۷۳ ميلادي او از نمايشنامه «مردم‌گريز» اثر «مولير» موفقيت بزرگش در تئاتر ملي بود. سپس اقتباس‌هايي همچون «اورستيا» را در كنار نمايشنامه‌هاي اصلي خود نوشت. اما اگرچه حرفه‌اش تئاتر، اپرا، فيلم، تلويزيون و مطبوعات را دربر مي‌گرفت، هريسون ترجيح مي‌داد به عنوان شاعر شناخته شود.