جام جهاني باشگاه‌ها، اينفانتينو، ترامپ و حمله نظامي به ايران!
چيزي كه نبايد وجود مي‌داشت، اما اتفاق افتاد
گروه ورزش
در اسكله هتل گِريتي پالاس در ونيز، طراح مد معروف، تامي هيلفيگر، تلاش كرد سوار تاكسي آبي شود، اما اشتباه محاسبه كرد و نزديك بود داخل تالابي بيفتد كه رنگش به سبزي كت شام مخملي‌اش بود.
به گزارش «اعتماد» و به نقل از اتلتيك، پشت سرش، تام بردي ظاهر شد و به يكي از كاپيتان‌هاي قايق بابت مهارتش در هدايت قايق تبريك گفت. در نهايت، هيلفيگر خيس نشد و پس از شوخي با اين اتفاق، سوار واترتاكسي شد تا به مراسم ازدواج جف بزوس و لورن سانچز در جزيره سن‌جورجيو ماجوره برود.
در تابستان امسال، تنها مراسمي كه به اندازه عروسي بزوس مورد انتقاد و بحث قرار گرفت، جام جهاني باشگاه‌ها بود.
تام بردي در آنجا هم حضور داشت؛ در ميان جمعي از مهمانان بانفوذ و قدرتمند كه آمده بودند تا شاهد نمايشي از افراط‌گرايي باشند همان‌طور كه پاري سن ژرمن هم، در برابر چلسي با نتيجه ۳ -۰ شكست خورد؛ آن هم فقط شش هفته پس از قهرماني‌شان در ليگ قهرمانان اروپا.
فينال يكشنبه هفته قبل، از بسياري جهات شبيه مراسم عروسي پرزرق‌وبرق بزوس بود: مراسم با 8 دقيقه تاخير شروع شد. اجراكنندگان مطرح، اما از مد افتاده بودند (بيشتر براي والدين و دوستان مشهورشان تا بازيكنان واقعي) و در پايان هم حلقه‌هايي مثل تيفاني رد و بدل شد.
مشكلات جام جهاني باشگاه‌ها مشابه مشكلاتي بود كه ونيز، در زمان عروسي بزوس و به‌طور كلي تجربه مي‌كند: فصل كم‌كاري‌اي وجود ندارد. هر روز تقويم پر است. شهر بيش از حد شلوغ شده. پايه‌هايش در حال فرو ريختن است. تغييرات اقليمي اختلال ايجاد مي‌كنند. هزينه‌ها سر به فلك كشيده‌اند. يك كرنتو و كاپوچينو در ميدان سن ماركو، دو برابر قبل قيمت دارد. مثل بسياري از شهرها، به خاطر گردشگري انبوه و جهش سفرها پس از كرونا.
اعتراضاتي مثل «براي بزوس جايي نيست» و «توريست‌ها برگرديد خانه‌تان» يادآور احساساتي است كه بين هواداران فوتبال هم وجود دارد. تصور كنيد كه مردم محلي مثل هواداران قديمي فوتبال هستند كه مي‌خواهند از سنت‌ها محافظت كنند و گردشگران مثل صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري از خاورميانه يا شركت‌هاي سرمايه‌گذاري امريكايي هستند كه بي‌ملاحظه همه چيز را لگدمال مي‌كنند. جزيره سن جورجيو ماجوره، همان‌طور كه منتقد هنري، جاكوپو ونزياني، هنگام عروسي بزوس يادآور شد، همانجايي است كه پائولو ورونزه تابلو «عروسي در قانا» را كشيد؛ تابلويي كه ناپلئون آن را به هفت قسمت بريد و براي نمايش به لوور پاريس برد. اين تابلو كه روبه‌روي موناليزاي لئوناردو داوينچي نصب شده، با وجود اينكه بزرگ‌ترين اثر موزه است، احتمالا ناديده گرفته‌شده‌ترين شاهكار هنري در دنياست.
برخي آن را استعاره‌اي مناسب براي عروسي بزوس مي‌دانند كه ارزش توجه كردن نداشت. درباره جام جهاني باشگاه‌ها هم همين حرف زده مي‌شد.
با اين حال، مراسم ادامه پيدا كرد حتي با تهديدهايي مثل انداختن تمساح‌هاي بادي در تالاب براي جلوگيري از رسيدن مهمانان به محل اصلي عروسي. عروس و داماد در روز بزرگ‌شان لبخند زدند، همان‌طور كه رييس فيفا، جاني اينفانتينو و دونالد ترامپ در مت‌لايف لبخند زدند، بي‌توجه به هو شدن‌شان از سوي بخشي از جمعيت. كسي نمي‌توانست جشن‌شان را خراب كند و اين نگرش هميشگي‌شان بوده است.
شايد لازم نباشد به اينفانتينو بابت برگزاري جام جهاني باشگاه‌ها تبريك گفت، ولي او موفق شد آن را لغو نكند. اين پروژه شكست نخورد.
اولين تلاش فيفا در سال ۲۰۰۰ در برزيل براي برگزاري چنين رقابتي با حضور ۸ تيم انجام شد كه منچستريونايتد حتي مسابقات جام حذفي انگليس را رها كرد تا در آن شركت كند. اما آن مسابقات ديگر تكرار نشد، چون شريك بازاريابي فيفا، ISL، ورشكسته شد. بنابراين فيفا دوباره به همان جام بين‌قاره‌اي قبلي بازگشت. برگزاري چنين رقابت‌هايي كار ساده‌اي نيست.
در سال ۲۰۱۹، شوراي فيفا به فرمت جديد ۲۴ تيمي راي داد (۲۱ موافق، ۹ مخالف) اما پاندمي كرونا نسخه آزمايشي سال ۲۰۲۱ را مختل كرد. در پايان جام جهاني قطر ۲۰۲۲، اعلام شد كه جام جهاني باشگاه‌ها در سال ۲۰۲۵ برگزار خواهد شد آن هم با ۳۲ تيم.
دوباره به نظر مي‌رسيد اينفانتينو بلندپروازي بيش از حد دارد. سال گذشته، كارلو آنچلوتي، مربي وقت رئال مادريد، به روزنامه «ايل جورنال» گفت: «فيفا بي‌خيال شود. بازيكنان و باشگاه‌ها در آن شركت نمي‌كنند. فقط يك بازي رئال مادريد ۲۰ ميليون يورو ارزش دارد، ولي فيفا مي‌خواهد اين مبلغ را براي كل تورنمنت بدهد؟ هرگز.» ساعاتي بعد، رئال مادريد بيانيه‌اي منتشر كرد و گفت: «در هيچ مقطعي حضور باشگاه در اين تورنمنت زير سوال نرفته است.» اما خبرنگاري كه سال‌ها آنچلوتي را مي‌شناخت، پاي حرف‌هاي مربي ماند و تاكيد كرد كه نقل‌قول‌ها درست بوده‌اند.
تقريبا همزمان، اتحاديه بازيكنان FIFPro در اروپا اعلام كرد كه عليه فيفا شكايت حقوقي تنظيم كرده و تصميم فيفا براي يك‌جانبه تعيين تقويم مسابقات بين‌المللي و مخصوصا برنامه‌ريزي جام جهاني باشگاه‌ها را به چالش كشيده است.
همچنين تاييد محل برگزاري و يافتن شريك پخش جهاني هم مشكلات ديگري بودند كه تازه در زمستان حل شدند. زماني كه شركت سرمايه‌گذاري SURJ از عربستان (ميزبان جام جهاني ۲۰۳۴) با خريد ۱۰ درصد از پلتفرم DAZN با مبلغ يك ميليارد دلار، عملا جايزه باشگاه‌ها را تامين كرد.
با همه ترديدها، جام جهاني باشگاه‌ها برگزار شد. تصور رايج اين است كه اين پروژه، بيش از آنكه يك رقابت واقعي باشد، ويتريني براي خودنمايي اينفانتينو بود. نوعي «كوپا جاني» يا «جام اينفانتينو». اما برگزار شد. لغو نشد و به نفع اينفانتينو تمام شد.
اين پسر يك راه‌آهني از شهر بريگ سوييس، حالا بيش از بسياري از رهبران سياسي دنيا، گوش ترامپ را دارد و جام جهاني باشگاه‌ها طوري طراحي شده كه با ذائقه او جور دربيايد.نمادهاي اين تورنمنت پر زرق‌وبرق و طلايي كاملا ترامپي‌اند. لحن اغراق‌آميز اينفانتينو كه گفته بود «۳۲ تيم حاضر در اين تورنمنت، بهترين تيم‌هاي جهان هستند» در حالي كه واقعيت اين‌طور نبود هم ترامپي است. حتي وقتي او ماكت جام و مدال را به ترامپ هديه داد، اگرچه حركتي چاپلوسانه بود، تفاوت زيادي با رفتار سياستمداران ديگر مثل كي‌ير استارمر، نخست‌وزير بريتانيا نداشت كه نامه‌اي از سوي پادشاه بريتانيا براي دعوت مجدد ترامپ به يك ديدار رسمي ديگر در اختيارش گذاشت.
هيچ كدام از اينها تضميني براي حضور ترامپ در فينال نبود. رييس‌جمهور وقت امريكا برنامه‌اش پر است. در زمان برگزاري جام جهاني باشگاه‌ها، او گارد ملي را به لس‌آنجلس فرستاد، در روز تولدش رژه نظامي برگزار كرد كه با بازي افتتاحيه بين اينتر ميامي و الاهلي تداخل داشت، با ايلان ماسك شديدا درگير شد، ايران را بمباران كرد و طرح اقتصادي‌اش را تصويب كرد. بنابراين اينكه در مراسم اينفانتينو شركت كند، اصلا قطعي نبود. اما نه‌تنها آمد، بلكه آن را تاييد و تبليغ هم كرد و حضورش باعث شد اين رويداد از نظر خبري بر ديگر رويدادهاي ورزشي مانند فينال ويمبلدون پيشي بگيرد.
روز قبل از فينال، در برج ترامپ نيويورك، اينفانتينو يكي از معدود سخنراني‌هاي رسانه‌اي خود را انجام داد و آماري ارايه داد كه به باور خودش، خلاف نظر منتقدانش را ثابت مي‌كرد: ۲.۵ ميليون تماشاگر، ميانگين حضور ۴۰ هزار نفر در هر بازي و درآمد ۲.۱ ميليارد دلاري كه يعني، آقاي كارلتو! هر بازي ۳۳ ميليون دلار ارزش داشته است.
پشت سر اينفانتينو، همراهانش ايستاده بودند؛ اسطوره‌هايي با توپ طلايي؛ مردان فوتبال، براي اعتبار بخشيدن به او. در مراحل ابتدايي تورنمنت، فلورنتينو پرز، رييس رئال مادريد، هم از او حمايت كرد و به DAZN گفت: «بالاخره به چيزي رسيديم كه مدت‌ها برايش جنگيده بوديم.»
يك رقابت جديد. يك منبع درآمد تازه. نزديك‌ترين چيز به سوپرليگ البته تحت پرچم فيفا. تورنمنتي كه فقط محدود به اروپا نيست و تيم‌هايي مثل الهلال عربستان را هم درگير مي‌كند.چلسي، تيمي كه هوادارانش قبلا شديدا با سوپرليگ مخالفت كرده بودند، حالا قهرماني در چيزي شبيه به سوپرليگ با لباس جام جهاني باشگاه‌ها را جشن گرفتند؛ با ژاكت فيفا و كفش‌هاي سفيد. تماشاي اين صحنه احتمالا براي الكساندر چفرين، رييس يوفا كه عمدا در اين مراسم شركت نكرد و جام جهاني باشگاه‌ها را «به اصطلاح جام جهاني باشگاه‌ها» مي‌نامد، خوشايند نبود. به نظر مي‌رسد او از سوي اينفانتينو كنار زده شده است. اگر اين تورنمنت دو سال يك‌بار برگزار شود، نه چهار سال يك‌بار، يوفا به مشكل خواهد خورد، چون نسل جديد هواداران فوتبال ممكن است كم‌كم بپرسند: كدام رقابت معتبرتر است؟
قهرماني تيمي از انگلستان هم به اين روند كمك مي‌كند، چون حالا جام جهاني باشگاه‌ها وارد بحث‌هاي فوتبالي در ليگ برتر شده و تا سال‌ها خواهد ماند.
وقتي بزوس در ونيز سوار قايق موتوري بود، به اطراف نگاه كرد و گفت: «اين شهر غيرممكنه. نبايد وجود داشته باشه، ولي هست.» همين را مي‌شد درباره جام جهاني باشگاه‌ها هم گفت. هيچ چيز در نهايت نتوانست جلويش را بگيرد. ايستادن كنار تلويزيون و مشت تكان دادن ديگر فايده‌اي ندارد. دير شده است.