مشت، نمونه خروار است! اين ضرب‌المثل را همه شنيده‌ايد، اما رابطه‌اي جالب و مصداقي بين اين ضرب‌المثل و رشته ورزشي بوكس يا همان مشت‌زني برقرار است.
روال برگزاري مسابقات انتخابي رشته بوكس در رده‌هاي سني مختلف بدين صورت است كه در شهري مثل تهران، حوزه‌هاي مختلف مثل هيات حوزه شمال‌غرب و... به صورت جداگانه مسابقاتي برگزار مي‌كنند، نفرات منتخب اين حوزه‌ها در مرحله بعد به تيم شهر تهران راه پيدا كرده و با نفرات تيم توابع تهران، اردو يا مسابقه برگزار كرده و تيم استان تهران تشكيل مي‌شود، به همين منوال استان‌هاي مختلف در مسابقات كشوري شركت كرده و نفرات برتر بوكس كشور مشخص مي‌شوند. در ظاهر، كم‌اهميت‌ترين بخش در چنين روندي، مسابقات كوچك‌ترين حوزه‌هاست و به همين دليل اين مسابقات از تمام جوانب ناديده گرفته مي‌شود اما در حقيقت، اين بخش، نقش مشتِ نمونه خروار را بازي مي‌كند.
طي روزهاي گذشته مسابقات انتخابي حوزه شمال‌غرب تهران توسط هيات بوكس اين حوزه در رده سني بزرگسالان برگزار شد تا تيمي منتخب تشكيل شده و به مسابقات شهر تهران راه پيدا كند.
طي سال‌هاي گذشته عموم مسابقات اين حوزه در ورزشگاه شهيد كبكانيان برگزار و اگر كسي طي دو سال اخير مسابقات برگزار شده در رده‌هاي سني مختلف توسط هيات شمال‌غرب را ديده باشد قطعا در ذهن خود مي‌تواند دو تصوير را تداعي كند: تصوير اول، چند نفر پشت يك ميز و كنار هم مي‌نشينند كه در نبود داور و قاضي رسمي براي مسابقه، نقش قاضي‌هاي كنار رينگ را ايفا كرده و به صورت دوره‌اي و دورهمي يك نفر از آنان داوري مسابقات را نيز برعهده مي‌گيرد.
تصوير دوم كه تصويري جديدتر است تعدادي قاضي در اضلاع رينگ و يك داور وسط به همراه همان گروه دورهمي است كه اين‌بار ممكن است به‌جاي پشت ميز، به رينگ تكيه داده باشند و در پايان بازي آنها تعيين كنند چه كسي برنده است، نه آن داوراني كه زحمت ديدن مسابقه را مي‌كشند و نظرشان توسط يك نفر مي‌تواند وتو شود.
در اين مسابقات نيز مثل هميشه، بي‌نظمي مشخصه اصلي و مصاديق آن برگزاري مسابقات در سه روز و در دو سالن متفاوت بود. روز اول مسابقات در ورزشگاه شهيد كبكانيان با حضور داور و قاضي رسمي و مسابقات روز دوم و سوم در يك باشگاه بوكس محلي و بدون حضور داور و با قضاوت همان دوستان هميشگي و به صورت دورهمي برگزار شد!
اين موارد در شرايط كمبود امكانات، محدوديت زمان و... قابل قبول است و جرياني رايج و مرسوم براي ورزشكاران و مربيان بوده و هست؛ اما سمي مهلك كه نگذاشته بوكس ما جايگاه واقعي خود را از لحاظ كسب مدال در مسابقات بين‌المللي و معرفي و پرورش استعدادها به دست آورد، اعمال نفوذها و رفتارهاي دورهمي‌گونه است.
وقتي مسوول برگزار‌كننده مسابقه و تعدادي از مربيان ديگر كه در حلقه دوستان او هستند، در حضور داوران، اعمال نفوذ كرده و برنده را تغيير مي‌دهند آيا مي‌توان به يك بوكسور زحمتكش، انگيزه و برنامه تمريني براي پيشرفت داد؟
مسوول برگزار‌كننده مسابقه در بازي فينال يكي از اوزان در شرايطي كه داوري ساير مسابقات برعهده حلقه افراد ذي‌نفوذ ديگر بوده (در شرايطي كه مشخص نيست چرا از هيچ داوري براي روز دوم و سوم مسابقات دعوت نشده!) هنگامي كه شاگردش در رينگ آماده مبارزه است، ناگهان خودش به عنوان داور وسط، قاضي و همه‌كاره وارد رينگ مي‌شود، بعد از دو بار ناك‌دان شدن شاگردش از او مي‌پرسد مي‌تواني ادامه بدهي و شاگرد مي‌گويد نه و او پايان مسابقه را اعلام مي‌كند؛ به يك‌باره هنگام اعلام نتيجه، دست شاگرد خود را به عنوان برنده بالا مي‌برد، همه حاضران (جز دوستان دورهمي) از تعجب به رينگ خيره مي‌شوند و وقتي از داور مي‌پرسند چرا آن ورزشكار ديگر برنده نشد، مي‌گويد چون ضربه‌اش خطا بوده است! احتمالا باتوجه به وفور امكانات، دانش فراوان و... در كوچك‌ترين بخش‌هاي بوكس ما، عزيزان برگزار‌كننده، براي اولين‌بار در تاريخ بوكس، از دستگاه وي‌اي‌آر غيبي استفاده كرده و بعد از چند دقيقه متوجه شده‌اند كه هر دوبار ناك‌دان شدن شاگردشان با ضربه خطا اتفاق افتاده است! و اين تنها يك خط از داستان طولاني بوكس ايران است.
بله! بايد قبول كرد نتايج بوكسورهاي رده‌هاي پايه با اين سيستم اداره بوكس كشور، عالي بوده و همه آنان با سربلندي مبارزه كرده‌اند، اما بهره بردن اصلي از اين جوانان در رده بزرگسالان بايد انجام شود كه در چند سال اخير، نتايجي جز فاجعه كسب نكرده‌اند؛ خشت اول اين فاجعه در همين مسابقات كم‌اهميت، كج گذاشته مي‌شود و اين بنا تا ثريا كج مي‌رود كه در حال حاضر بناي بوكس فقط به يمن وجود نوجوانان و جوانان مدال‌آور است كه فرو نريخته وگرنه كار از كج شدن نيز گذشته است.
كاش وزارت محترم ورزش به فدراسيون بوكس يادآوري كند كه نقش هيات‌ها برگزاري هر چه بهتر مسابقات و فيلتر دقيق‌تر بوكسورهاي شايسته و پرورش آنان است. درنهايت فدراسيون بوكس هم لازم است نگاهي ويژه و دوباره به كاركرد هيات‌ها و نقش آنها در پيشرفت بوكس بيندازد و اگر در نگاهي واقع‌بينانه، اين هيات‌ها نقش مثبتي در پيشرفت بوكس ندارند به انحلال آنها بپردازد، به جاي آن، يك كارگروه چند نفره برگزاري مسابقات تعيين كند و مسابقات را با حضور تماشاگران، خبرنگاران و اهالي بوكس برگزار كند تا اگر حرف و حديثي هم پيش مي‌آيد، دلسوزان بوكس بتوانند در جهت رفع آن گام بردارند.