ماركو روبيو؛ وزير خارجه‌اي در مسووليت كسينجر؟
بدون برنامه تسليحاتي به غني‌سازي اورانيوم مي‌پردازد!
نخستين واكنش رسمي ايران به اين اظهارات از سوي دكتر عباس عراقچي، ديپلمات متين و كارآزموده كشورمان، در شبكه اجتماعي ايكس منتشر شد. عراقچي با اشاره‌اي آرام اما كوبنده پاسخ داد: « من عادت ندارم عناصر كليدي گفت‌وگوها را در برابر دوربين‌هاي تلويزيون آشكار كنم» اما براي روبيو روشن كرد كه هم مقررات ان‌پي‌تي و هم تجربه جهاني، گواه حق ايران در اين صنعت است.
با همه اين مواضع نومحافظه‌كارانه، ماركو روبيو دريافته است كه امريكا در موقعيتي نيست كه آتش جنگي تازه در خاورميانه برافروزد. ركود اقتصادي، حتي در نبود جنگ، آينده‌اي قطعي براي ايالات‌متحده است. چنان‌كه دونالد ترامپ نيز در بيانيه‌اي توييتري، هر چند با نگاه كوتاه‌مدت، اين واقعيت را تاييد كرده است. نشستن بر جايگاه سترگ هنري كسينجر، نه با تكيه بر موشك بلكه با خودكار ممكن است. اگر روبيو از تجربه‌هاي نه چندان خوشايند صد روز نخست وزارتش در اوكراين، اروپا، غزه، كانادا و ديگر نقاط درس بگيرد، شايد به اين حقيقت برسد كه واقع‌گرايي سياسي، راهي موثرتر از ايدئولوژي‌گرايي نومحافظه‌كارانه است. همان‌گونه كه هنري كسينجر با سفر مخفيانه به پكن در دهه ۱۹۷۰، افتخار گشايش راه صلح با چين را براي هميشه در تاريخ امريكا به نام خود ثبت كرد، او نيز مي‌تواند با گفت‌وگويي برمبناي واقعيت‌ها با ايران، تجربه‌اي موفق و ماندگار از خود در سال ۲۰۲۵ برجا بگذارد.