كتابخانه
كوتاه درباره كتاب «مرگت چه بود؟»
هر سلام يك عكس
نهال حق‌دوست- احسان درستي| «مرگت چه بود؟» نام كتاب مصوري از پيمان هوشمندزاده در موضوعات مستند اجتماعي، عكاسي هنري است كه با تيراژ 1400 جلد در 132 صفحه با قيمت 65 هزار تومان توسط موسسه فرهنگي پژوهشي چاپ و نشر نظر در سال 1398به چاپ رسيد. اسم كتاب برگرفته از شعري از علي‌محمد حق‌شناس با عبارت كامل‌تر «مرگت چه بود مرد كه مردي؟» است. اين كتاب شامل تك فريم‌هاي پرتره‌مانندي است كه طي سال‌هاي 73 تا 93 گرفته شده است. بخش مهمي از عكس‌ها گويي روايت‌هايي كاملا خصوصي از داستاني با يك موضوع واقعي‌اندكه حالا كاملا عمومي شده‌اند. گاه نگاهي است به مردماني از آن طرف آب (يا بيگانه) و گاه غرق شدن در نگاه روايت‌گر مردماني است از دوردست‌ترين نقاط ايران. در واقع مجموعه عكس‌هاي اين كتاب روايت‌هايي شخصي و عمومي از يك زيست عكاسانه است كه طي سه‌دهه ادامه داشته است. گفتني است هوشمندزاده فارغ‌التحصيل رشته عكاسي است و سال‌هاست در زمينه عكاسي و نويسندگي فعاليت مي‌كند. او از سال 1373 تا 1398، چهارده نمايشگاه انفرادي برگزار كرده است. او بيش از 50 نمايشگاه گروهي و انفرادي در داخل و خارج از كشور در ارايه آثارش داشته است. «خال مي‌شوم، خشخاش مي‌شوم» آخرين كتابش با مضمون متن و عكس است كه در سال 1398 به چاپ رسيده است. هوشمندزاده در ابتداي كتاب مرگت چه بود؟ اينچنين زيبا درباره عكس‌هايش قلم زده است: هر سلام يك عكس «خيلي زود ياد گرفتم كه وقتي دوربين به دست، خونسرد، لخ‌لخ‌كنان و در شهري غريب دنبال موضوعي براي عكاسي مي‌گردي، چه به تو سلام كنند و چه به كسي سلام كني، تو در آستانه رسيدن به يك عكس هستي. پس طبيعي است كه هميشه از هر سلامي استقبال كنم، سلام آستانه است، دري است براي ورود به جهاني ناشناخته كه اگر خوش شانس باشيم با استكاني چاي همراه مي‌شود. چند برگي جلوتر، چندتايي از اين سلام‌ها را مي‌بينيد. از 7/5/69 كه اولين حلقه را جا انداختم تا امروز كه7/5/96 باشد، همين‌طور يك نفس مشغول سلام كردنم. متأسفانه هيچ دليل منطقي‌اي براي اين سلام‌ها ندارم. وقتي مي‌پرسند اين عكس‌ها را براي چه مي‌خواهي نمي‌توانم جواب درستي بدهم. هميشه از زير اين سوال در مي‌روم. عكاسي مستند مثل كفتربازي است. كفتربازها هم نمي‌توانند كسي را قانع كنند. يك عمر بالاي پشت‌بام مي‌چرخند و كفترهاي‌شان را نگاه مي‌كنند. خرج مي‌كنند. وقت صرف مي‌كنند. سفر مي‌روند. درست مثل عكاس‌ها. ولي با هيچ روشي نمي‌توانند كارشان را توجيه كنند. مي‌فهمم‌شان: كيفي در آن كار هست كه با عقل جمع نمي‌شود، لذتي مي‌برند كه با كلام جور نيست. يادم نيست كجا، ولي كسي به كسي مي‌گفت: و سلام يعني از من به تو آزاري نمي‌رسد.»
رماني با تم ناتوراليستي
هدي حق‌شناس|در سال‌هاي 1960 در انگلستان داشتن پنج فرزند براي هر كسي پذيرفتني نبود. اما هريت و ديويد طبيعت را به چالش مي‌كشند و در نهايت در مورد فرزند پنجم آنها، بن، اين طبيعت است كه ديويد و هريت را به چالش مي‌كشد. «فرزند پنجم» رماني با تم ناتوراليستي از نويسنده برنده جايزه نوبل «دوريس لسينگ» است. هريت و ديويد همديگر را در يك مهماني كاري ملاقات كردند و خيلي زود به‌هم علاقه‌مندشده و ازدواج كردند. دوريس لسينگ در همان صفحه اول كتاب هريت و ديويد را آدم‌هايي محافظه‌كار و دمدمي و پيرو رسم و رسوم قديم معرفي مي‌كند و در ادامه روي اين صفات صحه مي‌گذارد. هريت و ديويد با پنج فرزندشان نه تنها زندگي خود، بلكه زندگي اطرافيان را به‌شدت مورد تاثير قرار مي‌دهند و سرانجام فرزند پنجم‌شان بن با طبيعت عجيب خودش از حصار خانواده پا بيرون مي‌گذارد تا جامعه را متوجه خود كند.
نمايشنامه‌اي از مذاكرات صلح
علي بهرامي|جي. تي. راجرز نمايشنامه‌نويس تحسين‌شده امريكايي است كه نمايشنامه سياسي «اُسلو»ي او در سال 2017 منتشر شد و با استقبال منتقدان تئاتر روبه‌رو شد. اين اثر نمايشي چندين جايزه معتبر از جشنواره‌هاي معتبر تئاتر دريافت كرده است. «اسلو» درباره كانال سري و محرمانه ديپلماتيكي است كه براي به سرانجام رساندن پيمان‌هاي صلح اسلو ميان رژيم اشغالگر اسراييل و جنبش آزادي‌بخش فلسطين در جريان بود. راجرز براي خلق اين نمايشنامه با آندره بيشاپ، مدير مركز تئاتر لينكلن واقع در نيويورك دو سالي را صرف خواندن و بررسي مستندات اين مذاكرات كردند.