يِزله براي آب / چرا خوزستان امروز چنين تجربه‌اي دارد؟
همه‌جان‌و‌تنم خرمشهر
گروه اجتماعي| «هنوز هم روي ديوارهاش نشون گلوله‌ها پيداست، هنوز تو كوچه‌هاش عِطر تن فرمانده جهان‌آراست» اين بخشي از ترانه‌اي است كه «محسن چاووشي» سال ۱۳۹۴ براي خرمشهر در سالروز آزادسازي اين شهر خواند. اگر مسوولان دولتي و حكومتي همين ترانه را شنيده بودند، كافي بود تا تكاني به خود بدهند و موانع توسعه و بهبود اوضاع در خرمشهر را بردارند. موضوعي كه مردم خرمشهر امروز درگير آن هستند ريشه در روزها سهل‌انگاري و ماه‌ها پشت گوش‌انداختن حل مساله دارد. اگر قرار باشد مشكل مردم خرمشهر را حل كنيم، بايد ۳ دهه‌اي كه از پايان جنگ تحميلي پشت سرگذاشته‌ايم را مرور كنيم. اگر در سال ۱۳۷۹ التهابات خرمشهر و آبادان را به درستي بررسي و براي حل آن اقدام كرده بوديم، امروز نبايد دوباره شاهد التهاب‌هاي جديد مي‌بوديم. آنچه در ادامه مي‌خوانيد نگاهي به آن اتفاقاتي است كه در تجربه امروز خرمشهر بي‌تاثير نبوده است. اگر قرار است امروز براي خرمشهر نسخه‌اي بپيچيم بايد نگاهي به تجربه‌هاي ۳۰ سال گذشته بيندازيم و بعد جلسه تشكيل دهيم. از جلسه‌ها بكاهيم و قدري بالاي سر كار بايستيم تا پروژه‌هايي كه بي‌دليل زمان‌شان كش مي‌آيد زودتر خاتمه يابد و نتيجه‌اش دست‌كم بر زندگي مردم تاثيري بگذارد.