فوتبالي كه فوتبال نيست!

فوتبال ملي ايراني همين است؛ ملغمه عجيب و غريبي از تعصب و غيرت، احساسات، ميهن‌پرستي، آبروداري، خشمِ انباشته، جنگيدن با چنگ و دندان و يك بي‌نظمي باشكوه. بازيكنان تيم ملي وقتي زورشان به حريف نمي‌رسد بي‌گفت‌وگو سر و تن‌شان را جلوي توپ مي‌گذارند و وقتي بخواهند با تمام وجود دفاع ‌كنند، واقعا مي‌توانند جان‌شان را در تير كنند. اين، وضعيت بچه‌هاي تيم ما در روزهاي خوبِ تيم است. روزهاي بد هم كم نداشتيم؛ ناگهان چهارده نفر از تيم ملي استعفا مي‌دهند يا كشك بادمجان مي‌خورند و ناي راه رفتن ندارند، مقابل بحرين راحت مي‌بازند، توي زمين با هم‌تيمي‌شان گلاويز مي‌شوند يا يكهو هفت گل از آث‌رم مي‌خورند. فوتبال ايراني همين است. فرازهاي عجيب، فرودهاي عجيب. هركه باشي و در هر باشگاهي بازي كني در تيم ملي ايران يا شكست‌هاي نزديك و حسرت‌بار مي‌خوري يا تهش با هزار سختي و گرفتاري به موفقيت مي‌رسي، بايد جلوي استراليا تا سرحد مرگ زير فشار باشي بعد بجنگي و بجنگي تا يكهو بازي برگردد و رنگ پيروزي و شادي را ببيني. در اين مملكت براي مردم كوچه و بازار هيچ چيز ساده به دست نمي‌آيد، در فوتبال هم همينطور. فوتبال براي ما يك موقعيت جذاب است. اما فوتبال در اين سرزمين، فقط يك ورزش نيست. براي ما فوتبال راهِ ميانبر برآورده شدن آرزوهاي محال هم هست. ممكن كردن غيرممكن‌ها براي مردمي كه به اميد بسيار نياز دارند، يك اتفاق كمياب است. براي همين، جدول رده‌بندي دور اول گروه مرگ كه ايران صدرنشين است و پرتغال و اسپانيا پايين‌تر از او، مثل يك شيء گرانبها دست به دست مي‌چرخد و عزيز داشته مي‌شود و حالا همه به بردن آن دو غول فوتبال دنيا و صعود به دور بعد هم فكر مي‌كنند و مي‌گويند؛ چرا كه نه!فوتبال بهانه احياي مقطعي اعتماد به نفس است. پيروزي‌هاي بزرگ در فوتبال آسان‌تر به دست مي‌آيد. پيروزي‌هاي ورزشي شيرينند حتي اگر زير فشار توانفرساي استراليا در ملبورن با يك تساوي حماسي به دست آيند يا حتي در يك بازي سراسر تدافعي با گل به‌خودي
مدافع مراكش.

كارلوس كي‌روش هم قلق ما خوب دستش آمده. خوب يادگرفته چگونه پتانسيل خشم و غرور و تعصب ما را به نتيجه مناسب و قابل قبول تبديل كند. او تنها كسي است كه خوب مي‌داند چطور بايد آن فنر فشرده را به نفع خودمان آزاد كند. فوتبال در اين سرزمين بهانه‌اي براي فريادهاي فروخورده و از ته دلِ ملتي متمدن و تاريخ‌ساز است كه به‌درستي حق خود را خيلي بيش از اينها مي‌داند. فوتبال، غريو رسا و كركننده اين ملت است كه لياقت‌هايش را به رخ مي‌كشد، حتي اگر اسپانيا و پرتغال نگذارند طعم صعود را بچشيم. البته كه «معجزه»، همواره يك فاكتور غافلگير‌كننده است و گهگاهي هم سراغي از ما مي‌گيرد.