درس‌‌هايي از پيروزي و پرهيز از غرور

تيم ملي فوتسال ايران در ديداري هيجان‌‌انگيز موفق شد با شكست مراكش جام قهرماني مسابقات كشورهاي اسلامي را بالاي سر ببرد. مراكشي كه در جام جهاني سال گذشته در آن ديدار دراماتيك ما را از مسابقات حذف كرده بود‌.
اين پيروزي هر چند شيرين بود اما مسيري پرفراز و نشيب تا رسيدن به سكوي قهرماني را به نمايش گذاشت كه نكات قابل تأملي در خود داشت.

آغاز  نه چندان دلخواه و پايان مقتدرانه
شايد بهترين توصيف براي عملكرد تيم در اين تورنمنت به‌خصوص كه شروع خوبي نداشتيم اما پايان خوبي رقم زديم. در مراحل ابتدايي مسابقات، تيم ملي فوتسال ايران كه همواره به عنوان يكي از مدعيان اصلي قهرماني شناخته مي‌شود با نوساناتي در بازي خود مواجه بود. اين نوسانات گاهي باعث شد كه عملكرد تيم انتظارات هواداران را به‌ طور كامل برآورده نكند، به خصوص بازي مقابل افغانستان و توقف مقابل اين تيم. اما فينال، صحنه ديگري بود. در ديدار نهايي مقابل تيم قدرتمند مراكش شاگردان شمسايي نشان دادند كه چگونه مي‌توانند تحت فشار بازي را مديريت كرده و درنهايت برنده شوند. پيروزي پرگل در فينال نتيجه تمركز و تجربه و البته توانايي بازيكنان در به ثمر رساندن گل‌‌هاي سرنوشت‌‌ساز بود. اين برد، نشان داد كه تيم از لحاظ روحي و فني قابليت بازگشت و كسب پيروزي در سخت‌‌ترين شرايط را دارد.

اهميت تورنمنت  و  پرهيز  از  غرور
با اين حال، مهم‌ترين نكته‌‌اي كه پس از جشن قهرماني بايد به آن توجه داشت، ماهيت اين رقابت‌‌هاست. مسابقات كشورهاي اسلامي، يك رويداد معتبر در سطح قاره‌اي يا جهاني نيست كه بخواهيم به واسطه كسب عنوان در آن دچار غرور شويم يا سطح واقعي فوتبال ملي خود را بيش از حد ارزيابي كنيم، اين تورنمنت‌‌ها، فرصت‌هاي ارزشمندي براي محك زدن بازيكنان جوان‌‌تر، ايجاد هماهنگي‌‌هاي تاكتيكي جديد و حفظ آمادگي بازيكنان اصلي در محيط رقابتي فراهم مي‌كنند. پيروزي در اين مسابقات اعتماد به نفس تيم را بالا مي‌برد اما نبايد فراموش كنيم كه سطح كيفي رقبا در اين تورنمنت لزوما منعكس‌كننده اوج فوتسال جهان يا حتي آسيا نيست.
غرور كاذب، بزرگ‌ترين دشمن پيشرفت است. تيم ملي فوتسال ايران سابقه درخشاني در سطح آسيا و جهان دارد و جايگاه آن بسيار بالاتر از اين سطح رقابتي است. بنابراين، اين قهرماني بايد به عنوان يك سكوي پرتاب و تمريني جدي براي چالش‌‌هاي بزرگ‌تر درنظر گرفته شود؛ چالش‌هايي مانند جام ملت‌هاي آسيا و البته جام جهاني‌. خلاصه اينكه پيروزي در فينال مقابل مراكش، دستاورد مثبتي بود كه نشان داد كادر فني و بازيكنان توانايي مديريت تيم‌هاي قوي و كسب پيروزي را دارند. اين برد، شيريني خاص خود را داشت اما بايد با ديدي واقع‌‌بينانه به آن نگاه كرد. موفقيت‌‌هاي بزرگ‌تر در انتظار تيم ملي است، مشروط بر آنكه بازيكنان و مربيان درس‌‌هاي اين تورنمنت را به ياد داشته باشند و با فروتني و تلاش مضاعف براي اهداف بزرگ‌تر آماده شوند. اين قهرماني بايد انگيزه‌‌اي براي كار سخت‌‌تر باشد نه دليلي براي توقف و خودستايي.