حتي آنهايي كه عاشق گفتن «مدال‌هايت را نشان بده!» هستند، براي انتقاد از اين فوق‌ستاره‌ها كار سختي دارند- با اينكه هيچ‌كدام از آنها هرگز بزرگ‌ترين جام اروپا را بالاي سر نبرده‌اند.
قهرماني در ليگ قهرمانان نشانه‌اي واضح است از اينكه فردي در اوج فوتبال اروپا قرار دارد. اما همانطور كه بعضي بازيكنان معمولي توانسته‌اند در فينال اين رقابت‌ها حضور پيدا كنند، در عوض ستاره‌هايي هم بوده‌اند كه استعدادشان انكارناپذير بوده- اما هيچ‌وقت دستشان به آن جام نرسيده است.
۲۰- كيليان امباپه
امباپه در ليگ قهرمانان نمايش‌هاي خيره‌كننده‌اي داشته، اما جام هنوز از او فرار كرده است. او در سال ۲۰۲۰ با پاري‌سن‌ژرمن به فينال رسيد اما قهرمان نشد. وقتي به رئال مادريد پيوست، همه تصور كردند بالاخره اين اتفاق مي‌افتد- اما عجيب آنكه همان سال پس از رفتنش، PSG در سال ۲۰۲۴ به شكلي باورنكردني قهرمان شد!
۱۹- گابريل باتيستوتا
باتيستوتا احتمالا اگر زودتر از فيورنتينا جدا مي‌شد، شانس بيشتري براي قهرماني داشت. او تا سال ۲۰۰۰ در فلورانس ماند و تنها يك‌بار در طول دوران حضورش در ليگ قهرمانان بازي كرد. وقتي در ۳۱ سالگي به رم رفت، موفق شد اسكودتو را ببرد اما در ليگ قهرمانان هيچگاه از مرحله گروهي دوم بالاتر نرفت.
۱۸- روبرتو باجو
باجو بدشانس بود؛ بخش زيادي از دوران حرفه‌اي‌اش پيش از شروع دوره جديد ليگ قهرمانان بود. او براي هر سه تيم بزرگ ايتاليا (يوونتوس، ميلان، اينتر) بازي كرد، اما هرگز به جام نرسيد. وقتي يووه در ۱۹۹۶ قهرمان شد، او ديگر در تيم نبود. نزديك‌ترين تجربه‌اش رسيدن با اينتر به يك‌چهارم نهايي در سال ۱۹۹۹ بود، جايي كه مقابل منچستريونايتد شكست خوردند.
۱۷- هرنان كرسپو
سومين گلزن برتر تاريخ آرژانتين در ليگ قهرمانان هم خوش‌شانس نبود. در فينال معروف ۲۰۰۵ با ميلان دو گل زد، اما ليورپول با «معجزه استانبول» از باخت ۳–۰ برگشت و قهرمان شد. ميلان دو سال بعد قهرمان شد، اما كرسپو ديگر آنجا نبود. همين اتفاق در اينتر هم تكرار شد. هميشه در زمان اشتباهي در جاي درست بود!
۱۶- آنتوان گريزمان
قهرمان جام جهاني، برنده ليگ اروپا، بهترين بازيكن لاليگا و آقاي گل يورو- اما نه قهرمان ليگ قهرمانان! در سال ۲۰۱۶ نزديك بود با اتلتيكو مادريد قهرمان شود، اما در فينال مقابل رئال در ضربات پنالتي باختند. احتمالا دوران طلايي او براي قهرماني ديگر گذشته است.
۱۵- سسك فابرگاس
بيش از ۱۰۰ بازي در ليگ قهرمانان انجام داد، اما هرگز برنده نشد. با آرسنال در ۲۰۰۶ نايب‌قهرمان شد. سپس به بارسلونا بازگشت- درست بعد از قهرماني آنها! در ۲۰۱۴ به چلسي رفت، درست پيش از اينكه بارسا دوباره قهرمان شود. واقعا طعنه‌آميز است.
۱۴- ميشاييل بالاك
دو بار نايب‌قهرمان شد- با بايرلوركوزن در ۲۰۰۲ و با چلسي در ۲۰۰۸. در فينال اول، گل تاريخي زيدان را از نزديك ديد. در دومين فينال، پنالتي جان‌تري و آنلكا از دست رفت تا جام به منچستريونايتد برسد. بالاك پنالتي خود را گل كرد، اما باز هم ناكام ماند.
۱۳- رود فن نيستلروي
با ۵۶ گل، گل‌زن‌ترين بازيكن تاريخ ليگ قهرمانان است كه هرگز قهرمان نشده. به منچستريونايتد دو سال بعد از قهرماني تاريخي‌شان پيوست و دو سال قبل از قهرماني بعدي رفت! در رئال مادريد هم موفق به قهرماني نشد. او سه بار آقاي گل ليگ قهرمانان شد؛ عدالت كجاست؟
۱۲- پائول ندود
برنده توپ طلا، اما در تنها فينال ممكن غايب بود! يوونتوس در سال ۲۰۰۳ به فينال رسيد اما او به خاطر محروميت نتوانست بازي كند. در آن فينال تيمش مقابل ميلان در ضربات پنالتي شكست خورد. ندود هرگز دوباره به آن مرحله نرسيد.
۱۱- ليليان تورام
او هم در همان فينال ۲۰۰۳ حاضر بود و بازي كرد، اما يووه باخت. تورام بعدها به بارسلونا رفت- درست بعد از قهرماني آنها در ۲۰۰۶. با فرانسه قهرمان جهان شد، اما در اروپا بدشانس بود.
۱۰- فرانچسكو توتي
نماد وفاداري؛ تمام دورانش را در رم ماند. بيش از ۷۸۰ بازي براي تيمش انجام داد و در ۳۸ سالگي مسن‌ترين گلزن تاريخ ليگ قهرمانان شد. اما هرگز از مرحله يك‌چهارم نهايي عبور نكرد.
۹- فابيو كاناوارو
كاپيتان ايتاليا در قهرماني جام جهاني ۲۰۰۶ و برنده توپ طلا. اما با وجود بازي در پارما، اينتر، يووه و رئال مادريد، هرگز قهرمان ليگ قهرمانان نشد.
۸- اريك كانتونا
روح رهبري منچستريونايتد در دهه ۹۰. اما در ۱۹۹۷ بازنشسته شد- درست دو سال قبل از قهرماني تاريخي ۱۹۹۹! در اروپا هرگز نتوانست درخششش در ليگ داخلي را تكرار كند.
۷- پاتريك ويرا
يكي از بهترين هافبك‌هاي تاريخ. با آرسنال قهرمان ليگ شد، با فرانسه جام جهاني و يورو را برد. اما در ليگ قهرمانان هميشه يك قدم عقب بود: از آرسنال يك سال قبل از رسيدن به فينال ۲۰۰۶ جدا شد، و از اينتر چند ماه پيش از قهرماني‌شان در ۲۰۱۰ رفت.
۶- زلاتان ايبراهيموويچ
ركورددار بيشترين بازي بدون قهرماني در ليگ قهرمانان (۱۲۴ بازي). او با تيم‌هايي چون آژاكس، يووه، اينتر، بارسا، ميلان، PSG و منچستريونايتد بازي كرد، اما هيچگاه قهرمان نشد. جالب اينكه از اينتر و بارسا هر بار درست قبل از قهرماني‌شان جدا شد!
با اين حال خودش را «معمار» موفقيت PSG مي‌داند!
۴ و ۵- داويد سيلوا و سرخيو آگوئرو
دو اسطوره منچسترسيتي كه ده سال براي باشگاه جنگيدند و چندين قهرماني ليگ جزيره كسب كردند، اما در ليگ قهرمانان ناكام ماندند. ميان سال‌هاي ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۰ فقط يك نيمه‌نهايي را تجربه كردند. سيلوا درست قبل از فينال ۲۰۲۱ از تيم رفت. آگوئرو در همان فينال مقابل چلسي تنها ۱۳ دقيقه بازي كرد- آخرين بازي‌اش براي سيتي، قبل از خداحافظي در بارسلونا.
۳- دنيس بركمپ
بازيكن اسطوره‌اي آرسنال، دوبار قهرمان جام يوفا شد اما ليگ قهرمانان هرگز. آخرين بازي‌اش فينال ۲۰۰۶ بود، جايي كه روي نيمكت نشست و شكست آرسنال مقابل بارسلونا را ديد. ترس از پروازش باعث شد بسياري از بازي‌هاي خارج از خانه اروپا را از دست بدهد.
۲- جان‌لوئيجي بوفون
يكي از بزرگ‌ترين دروازه‌بان‌هاي تاريخ. سه بار در فينال ليگ قهرمانان شكست خورد- در سال‌هاي ۲۰۰۳، ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷. براي يوونتوس اسطوره شد، اما جام قهرماني هرگز به او نرسيد. حتي براي تحقق رويا به PSG رفت، اما باز هم ناكام ماند.
۱- رونالدو (برزيلي)
برنده توپ طلا در سال‌هاي ۱۹۹۷ و ۲۰۰۲، و از بزرگ‌ترين مهاجمان تاريخ. براي تيم‌هايي چون PSV، بارسلونا، اينتر، رئال مادريد و ميلان بازي كرد - اما هرگز قهرمان ليگ قهرمانان نشد. با بارسا جام برندگان جام، و با اينتر جام يوفا را برد. اما با وجود درخشش افسانه‌اي‌اش- از جمله هت‌تريك مقابل منچستريونايتد در اولدترافورد- هرگز «گوش بزرگ» را بالا نبرد.
تنها لكه در كارنامه‌اي تقريبا بي‌نقص.