آليس آدامز
كتاب «آليس آدامز» اثر بوث تاركينگتون با مقدمه آن ادواردز و ترجمه معصومه قدرتي منتشر شد. در معرفي اين رمان و نويسنده‌اش عنوان شده است: بوث تاركينگتون (۱۹۴۶-۱۸۶۹) يكي از چهار نويسنده‌اي است كه در طول تاريخ جايزه پوليتزر، دو بار آن را از آن خود كرده: ابتدا در سال ۱۹۱۹ براي «امبرسون‌هاي باشكوه» و دومين‌بار در سال ۱۹۲۲ براي «آليس آدامز». تاركينگتون در دهه‌هاي ۱۹۱۰ و ۱۹۲۰، به عنوان رمان‌نويسِ بزرگِ امريكايي، در رده مارك توآين شمرده مي‌شد؛ سال ۱۹۲۱ در نظرسنجي «هفته‌نامه ناشران»، به عنوان «مهم‌ترين نويسنده معاصر امريكايي» راي آورد و در سال ۱۹۲۲، در ليست دوازده‌نفره بزرگ‌ترين چهره‌هاي پُرنفوذِ امريكايي قرار گرفت. تاركينگتون تا پايان عمرش، عنوانِ پرفروش‌ترين نويسنده را در ميانِ خوانندگانِ امريكايي حفظ كرد. «آليس آدامز» يك داستان عاشقانه كلاسيك است كه به تعبيرِ جان آپدايك نويسنده برنده پوليتزر «اثري با مضموني جهاني» است كه پس از يك قرن هنوز از پُرخواننده‌ترين آثارِ ادبي امريكا است و آن‌طور كه رابرت گاتليب، برجسته‌ترين ويراستارِ قرنِ بيستم اذعان مي‌كند، ارزشِ آن به قدري است كه مي‌توان آن را با «خانه شادي»ِ اديت وارتون مقايسه كرد. او مي‌گويد: «از كاترين هپبورن با جذابيتِ بي‌پروا و قاطعيتِ سرسختانه‌اش، مي‌توان به عنوان آليس آدامزِ پيروز ياد كرد»؛ امري كه خودِ كاترين هپبورن نيز بر آن تاكيد كرده است: «شخصيت آليس نمايانگرِ زناني است كه تمامِ وجودشان را براي رسيدن به جايي در دنيايي پر از قضاوت‌هاي اجتماعي مي‌گذارند.» موضوعي كه اسكات فيتزجرالد نويسنده شهير امريكايي نيز بر آن صحه گذاشت: «اين رمان، دنياي دروني شخصيتي را تصوير مي‌كند كه نماينده طبقه متوسط براي رسيدن به زندگي ايده‌آل است.»