حمايت از محرومان و مستضعفان
در انديشه و عمل بنيان‌گذار (۵)
اگر اين عبارت‌ها به ذهن ما آشنا مي‌آيد، بايد بگوييم اينها آن قاعده‌مندي‌هايي است كه از درون آن، بي‌ثباتي بيرون مي‌آيد.» «بر اساس مستندات بانك جهاني، حدود ۶۰ درصد از روستاييان و ۳۰ درصد از شهرنشينان ايران (با توجه به نسبت بالاي جمعيت روستانشين) يعني تقريبا ۴۶ درصد از كل جمعيت ايران در سال ۱۹۷۷ ميلادي، زير خط فقر قرار داشتند.» به هر حال برخلاف گزارش‌هاي تقطيع شده و داراي سوگيري ضدانقلاب، مشكلات معيشتي يكي از بحران‌هايي بود كه مردم ايران را براي يك انقلاب سراسري متحد كرد. اينكه اكنون وضعيت ما چگونه است، خود جاي بررسي بيشتر دارد و در ادامه اين يادداشت‌ها به آن نيز خواهيم پرداخت اما اينكه امام بحث زاغه‌نشيني را طرح مي‌كند به معناي گزارشي از واقعيت‌هاي موجود در رژيم سلطنتي است و به تبع آن حمايت از اقشار محروم، از راهبردهاي انديشه امام است و بر همين اساس همگان را به خدمت به محرومان سفارش مي‌كند: «به همه در كوشش براي رفاه طبقات محروم وصيت مي‌كنم كه خير دنيا و آخرت شماها رسيدگي به حال محرومان جامعه است كه در طول تاريخ ستم‌شاهي و خان‌خاني در رنج و زحمت بوده‌اند. و چه نيكو است كه طبقات تمكن‌دار به طور داوطلب براي زاغه و چپرنشينان مسكن و رفاه تهيه كنند و مطمئن باشند كه خير دنيا و آخرت در آن است.» (صحيفه امام) و در تقدم ملاك‌ها نيز چنين مي‌گويد: «و به همه مسوولان كشورمان تذكر مي‌دهم كه در تقدم ملاك‌ها، هيچ ارزش و ملاكي مهم‌تر از تقوا و جهاد در راه خدا نيست و همين تقدم ارزشي و الهي بايد معيار انتخاب و امتياز دادن به افراد و استفاده ازامكانات و تصدي مسووليت‌ها و اداره كشور و بالاخره جايگزين همه سنت‌ها و امتيازات غلط مادي و نفساني بشود، چه در زمان جنگ و چه در حالت صلح، چه امروز و چه فردا، كه خدا اين امتياز را به آنان عنايت فرموده است و صِرف امتياز لفظي و عرفي كفايت نمي‌كند كه بايد هم در متن قوانين و مقررات و هم در متن عمل و عقيده و روش و منش جامعه پياده شود و مصلحت زجر كشيده‌ها و جبهه رفته‌ها و شهيد و اسير و مفقود و مجروح داده‌ها و در يك كلام، مصلحت پابرهنه‌ها و گودنشين‌ها و مستضعفين، بر مصلحت قاعدين در منازل و مناسك و متمكنين و مرفهين گريزان از جبهه و جهاد و تقوا و نظام اسلامي مقدم باشد و نسل به نسل و سينه به سينه شرافت و اعتبار پيشتازان اين نهضت مقدس و جنگ فقر و غنا محفوظ بماند و بايد سعي شود تا از راه رسيده‌ها و دين به دنيافروشان، چهره كفرزدايي و فقرستيزي روشن انقلاب ما را خدشه‌دار نكنند و لكه ننگ دفاع از مرفهين بي‌خبر از خدا را بر دامن مسوولان نچسبانند.»