بازيكنان حواس‌شان باشد
در سال جام جهاني تصميم اشتباه نگيريد!
با نزديك شدن به مهم‌ترين رويداد فوتبالي جهان، جام جهاني، دوران نقل و انتقالات تابستاني براي بازيكنان فوتبال ايران، به ويژه آن دسته كه در خارج از كشور فعاليت مي‌كنند يا قصد لژيونر شدن دارند، به مقطعي حساس و سرنوشت‌ساز تبديل شده است. تصميم‌گيري در مورد ماندن و رفتن به ليگ‌هاي خارجي يا بازگشت به فوتبال ايران، چالشي بزرگ است كه مي‌تواند آينده حرفه‌اي و شانس حضور در تيم ملي را به‌طور كامل تحت تاثير قرار بدهد.
براي بازيكناني كه در حال حاضر در ليگ‌هاي خارجي مشغول به بازي هستند شرايط به فاكتورهاي متعددي بستگي دارد. مهم‌ترين عامل، ميزان بازي كردن و نقش آنها در تيم فعلي‌شان است. اگر يك بازيكن لژيونر، به‌طور منظم در تركيب اصلي تيمش حضور دارد، عملكرد قابل قبولي ارايه مي‌دهد و در ليگي معتبر بازي مي‌كند، منطقي است كه به كار خود در خارج از كشور ادامه بدهد. حضور در ليگ‌هاي اروپايي يا حتي برخي ليگ‌هاي آسيايي كه سطح بالاتري نسبت به ليگ برتر ايران دارند، به بازيكن كمك مي‌كند تا از نظر فني، تاكتيكي و حتي ذهني در سطح بالايي باقي بماند. اين شرايط براي كادر فني تيم ملي هم مطلوب است.
اما روي ديگر سكه زماني است كه بازيكن لژيونر، فرصت زيادي براي بازي پيدا نمي‌كند و بيشتر وقت خود را روي نيمكت يا سكوها مي‌گذراند. در چنين حالتي، ماندن در خارج از كشور نه تنها سودي براي بازيكن ندارد، بلكه مي‌تواند به ضرر او تمام شود. عدم حضور منظم در ميدان، آمادگي بدني و روحي بازيكن را كاهش مي‌دهد و او را از فرم ايده‌آل دور مي‌كند. در اين شرايط، بازگشت به ليگ برتر ايران و پيوستن به تيمي كه در آن شانس بيشتري براي بازي كردن به دست آورد، تصميمي هوشمندانه خواهد بود. هرچند كيفيت ليگ ايران ممكن است پايين‌تر باشد، اما حضور منظم در مسابقات، بازيكن را در شرايط رقابتي نگه مي‌دارد و شانس دعوت به اردوهاي پيش از جام جهاني افزايش مي‌دهد. مربيان تيم ملي هميشه به دنبال بازيكناني هستند كه در باشگاه‌هاي خود به‌طور مستمر بازي مي‌كنند و در اوج آمادگي قرار دارند، نه بازيكناني كه صرفا عنوان لژيونر را يدك مي‌كشند اما نيمكت‌نشين هستند.
اين شرايط براي بازيكناني كه امسال قصد دارند براي اولين‌بار تجربه لژيونر شدن را كسب كنند، به مراتب پرريسك‌تر است. تطبيق با شرايط جديد يك كشور، فرهنگ، زبان، تاكتيك‌هاي متفاوت و هم‌تيمي‌هاي ناآشنا، نيازمند زمان است. اين فرآيند تطبيق‌پذيري، ممكن است چندين ماه به طول انجامد و تا زماني كه بازيكن بتواند جايگاه خود را در تيم جديد پيدا كند و به فرم مطلوب برسد، فرصت‌هاي حضور در اردوهاي تيم ملي و حتي بازي‌هاي تداركاتي پيش از جام جهاني را از دست بدهد. سكونشيني در خارج از كشور در اين مقطع حساس مي‌تواند به معناي خداحافظي با روياي حضور در جام جهاني باشد. بنابراين، بازيكنان جوان و جاه‌طلب بايد با وسواس و دقت فراوان، پيشنهادهاي خارجي را بررسي كنند.
در نهايت، تصميم‌گيري براي بازيكنان در اين مقطع حياتي، نيازمند هوشمندي و درايت بالايي است. آنها بايد منافع كوتاه‌مدت (حضور در جام جهاني) و بلندمدت (پيشرفت حرفه‌اي و مالي) را با هم بسنجند. گاهي اوقات، يك انتقال به خارج از كشور، حتي اگر به قيمت از دست دادن جام جهاني تمام شود، مي‌تواند در بلندمدت براي بازيكن مفيد باشد، به شرطي كه به يك باشگاه معتبر و ليگي سطح بالا منتقل شود. اما در اغلب موارد، با توجه به نزديك بودن جام جهاني، «بازي كردن» و «حفظ آمادگي» بايد اولويت اصلي باشد، چه در خارج از كشور و چه در ليگ داخلي. بازيكنان بايد با مشورت با مربيان، مديران برنامه و افراد باتجربه، بهترين مسير را انتخاب كنند تا روياي حضور در بزرگ‌ترين رويداد فوتبالي جهان را از دست ندهند.