حمايت از محرومان و مستضعفان در انديشه و عمل بنيانگذار
در دوران دفاع مقدس، بار سنگين انقلاب و نظام اسلامي را بر دوش اين قشر دانستند: «بار سنگين انقلاب اسلامي و جمهوري اسلامي بر دوش قشر مستضعف است و همين گروه هستند كه در جبهه و پشت جبهه فداكاري مي‌كنند و نه طبقات بالا» و گفتند: «شما بايد توجه‌تان به اين توده‌هاي مستضعفي كه با زحمت خودشان و رنج خودشان الان در جبهه‌ها مشغول فداكاري هستند كه خداوند تاييدشان كند و در پشت جبهه هم مشغول فداكاري هستند و مستضعفاند، آن بالاها اينها را ضعيف ميشمارند و ميشمردند... براي اينها كار كنيد.» (صحيفه امام، ج 15، ص: 75) و براي جبران استضعاف ساكنين مناطق محروم و جنوب شهر، توجه مسوولان را به اين مناطق جلب كردند: «با توجه به اينكه بار سنگين انقلاب بر دوش قشر مستضعف است... وظيفه داريم فعاليت و توجه را به نواحي محروم، خصوصا جنوب شهر، كه در رژيم گذشته توجهي به آنها نشده، معطوف كنيم.» (صحيفه امام، ج15، ص: 273) از نگاه بنيانگذار جهت‌گيري انقلاب و نظام اسلامي بايد ارج‌گزاري و حمايت از محرومان باشد. و وظيفه نهادهاي قانونگذاري وضع قوانيني در جهت احقاق حقوق محرومين مي‌باشد و در اين زمينه خطاب به اعضاي شوراي نگهبان مي‌فرمايد: «شما بياييد احكام الهي را اجرا كنيد. بايد قوانين وضع بشود كه حقوق محرومين و فقرا به آنها بازگردانده شود، اين وظيفه شماست.» (صحيفه امام، ج 14، ص: 304) و در جاي ديگر، در مورد تغيير رويكرد نظام و مسوولان از حمايت محرومين به دفاع از سرمايه‌داران هشدار مي‌دهد و مي‌گويد: «خدا نياورد آن روزي را كه سياست ما و سياست مسوولان كشور ما پشت كردن به دفاع از محرومين و رو آوردن به حمايت از سرمايه‌دارها گردد و اغنيا و ثروتمندان از اعتبار و عنايت بيشتري برخوردار شوند. معاذ‌الله كه اين با سيره و روش انبيا و اميرالمومنين و ائمه معصومين
- عليهم‌السلام- سازگار نيست.» (صحيفه امام، ج20، ص: 341) امام خميني(س) در مورد تصدي پست‌ها و انتخاب مقامات حكومتي نيز از نفوذ صاحبان ثروت صرفا به دليل تمكن مالي و تحميل ديدگاه‌هاي ضد مردمي آنان بر اركان حكومت، هشدار دادند و فرمودند: «ثروتمندان هر‌گز به خاطر تمكن مالي خود نبايد در حكومت و حكمرانان و اداره‌كنندگان كشور اسلامي نفوذ كنند و مال و ثروت خود را به بهانه فخرفروشي و مباهات قرار بدهند و به فقرا و مستمندان و زحمتكشان، افكار و خواسته‌هاي خود را تحميل كنند.» (صحيفه امام، ج20، ص: 340) ادامه دارد.