من و ما

مهتاب و سرشكي به هم آميخته بوديم                     خوش روي هم آن شب من و مه ريخته بوديم
دور از لب شيرين تو چون شمع سيه‌روز                 خوش آتش و آبي به هم آميخته بوديم
با گريه خونين من و خنده مهتابآب                           رخي از شبنم و گل ريخته بوديم
از چشم تو سرمست و به بالاي تو همدست                  صد فتنه ز هر گوشه برانگيخته بوديم
زان پيش كه در زلف تو بنديم دل خويش                          ما رشته مهر از همه بگسيخته بوديم         

شهريار